Μπορεί να θυμάστε, όσοι ζωντανοί, την επιτυχία του Τομ Τζόουνς «Ντιλάιλα». Επειγόντως, όσοι πλακατζήδες, παραφράστε το σε «Ντινάιαλ». Οι πιο στοχαστιικοί, αναδράμετε στην «Άρνηση» του Σεφέρη, ειδικά στομφωθείτε εκεί που λέει το τραγούδι «πήραμε τη ζωή μας λάθος».

Εμπορική κίνηση, δεν υπάρχει. Η πανδημία φέρνει μια βαρβάτη κρίση. Μόλις η κοινή γνώμη (που ψάχνει τον αίτιο και τον ένοχο) σαρωθεί από εκατοντάδες καθημερινά κρούσματα και καταλάβει πως το Κράτος με την Κυβέρνηση θα αρνηθούν να περιορίσουν δραστικά την κυκλοφορία και τις βόλτες, αλλά και τη φορομπηξία, επειδή προσδοκούν με τις ευρωπαϊκές ενέσεις κεφαλαίων να ανατάξουν την παραπαίουσα οικονομία σε βάρος χιλιάδων κατοίκων με κλονισμένη υγεία, μη νομίζετε πως θα είμαστε τόσο ξεψυχισμένοι  ώστε να συνοδοιπορήσουμε με την εκατοντάδα των «ειδικών», τις μίρλες και την βούβα των «δημοσίων λειτουργών», τις συνδικαλέ πριμαντόνες που διαμαρτύρονται την κατάλληλη ώρα για να μπούνε στην μονταζιέρα των καναλιών, τους γέροντες και τις αποθαρρημένες γυναίκες που χήρεψαν, χώρισαν και μπαίνουν δίχως μάσκα στις ουρές και από πάνω ακούνε τον στοργικό πρωθυπουργό κι έναν Κατρούγκαλο που απορώ με το αυτάρεσκο ύφος του.

Θα΄ρθει η Κρίση και θα γαμήσει κι αυτούς που δεν θέλουν και τους άλλους που το επιθυμούν. Χωρίς καφέ και κουβεντούλες, με τυφλή οργή, ανήμποροι για μεταναστεύσεις, σε μια Ελλάδα να ξεπουλιέται χωρίς καμία αυτογνωσία και ταπεινότητα.

Στο βάθος του καιρού («σε τελευταία ανάλυση» που λέγανε στα σίξτις) η προσδοκία μεγάλων χρηματοδοτήσεων με πρόφαση τους δεινώς ανιώντες κατοίκους της χώρας ήταν η θρυαλλίδα που έκαμε ηγέτες, συνδικάλες, συνταξιούχους πελάτες του Αυτιά και συναφών λειτουργημάτων, να μη νοιάζονται για τις πολεμικές ανταύγειες στον ορίζοντα, για τις μεγάλες ανάγκες στην Υγεία, στην Παιδεία, ακόμη και στην Ακαδημαϊκή κοινότητα που πρέπει να γυρίσουν στις Έδρες τους αφήνοντας την πολιτική μπακαλική, να ζαρώσουν σε μία θύελλα αντιφάσεων.

Θαρρείς και ακούνε μηνύματα από την Ευρώπη και άλλες χώρες από χαλασμένο ασύρματο, τα διακανονίζουνε λέγοντας ωμά ψέμματα ο ένας στον άλλον, και το μόνο που τους νοιάζει είναι να αρρωστήσουν τα πλήθη «δικαιολογημένα», δηλαδή πως είναι πιτσιρικαρία αδιάφορη, «λαθραία» ξενάκια, και ό,τι γενικά φέρνει σε απόγνωση τον νεοέλληνα οικογενειάρχη, μετά συμβίας, τέκνων και νυμφίων αμφοτέρων των φύλων.

Σκεφτείτε απλώς τι σούτ θα έτρωγε στην πιάτσα, ένας προπονητής,, ένας επικεφαλής, ένας «αρμόδιος» στέλνοντας ό,τι αφελέστερο ή γελοιωδέστερο ως μήνυμα στην πελατεία του.

Αλήθεια, τι έγινε εκείνη η φοβερή ιστορία πίεσης στον Έβρο; Έκλεισαν τα σύνορα ή τον παίζουμε; Τι κανουν οι κροκοδείλιες υπηρεσίες, όταν ένας γιωταχής από Θεσσαλονίκη, ειδοποιείται να συλλέξει καμία δεκαριά αποφύγους και στουκάρει έξω από το Δεδέαγατς;

Σύμφωνοι για την μάσκα, αλλά ξέρετε πως πάσχων από τα πνευμόνια μου δεν τολμώ να κάνω βήμα έξω στον δρόμο κι ας μπλαστρώνομαι με μωρουδιακές σαλιάρες;

Αλήθεια, αυτά που λέγατε, περί προσλήψεων και άλλων αγαθών, ισχύουν; Μεταξύ μας, γιατί σας ξεφεύγουν τόσα ψέμματα; Επειδή τα βάζουμε με τον φιλοσοφούντα αμετροεπώς πρωθυπουργό, μήπως μας θεωρείτε πολιτικούς του αντιπάλους που πόθησαν τσοτσιαλισμό;

Έχω εξηγήσει πως ανεξάρτητα πόσο κεντρώο ή αριστερό, αριστερίστικο ή κεντριστικό είναι ένα ενδιάθετο, έχει ήδη παγιωθεί η αναγκαστική συνεργασία κάθε ιδεολογήματος και κακώς κοκκορομαχούνε οι εκλεγμένοι μας. Τελικά, στην ουρά του συστήματος, και «ουρά» είναι ό,τι κινείται σε ένα ποντικάκι, υπάρχουν δύο ή τρία φέουδα παραδοσιακώς αποτελούμενα από καθαρόαιμους δεξιάντζες που γεμίζουν το ρόστερ της κυβέρνησης με άγνωστες, αδιατίμητες και παροδικές αξίες; Γιατί το κάνουν; Επειδή ημπορούν! Η αντιπολίτευση, θα το έχετε ήδη εμπεδώσει, εκβάλει δια των τσιρομαχητών της, ένα «τσιριτίρι τσιριτρό». Η δε κυβέρνηση, φοράει μάσκα νεοτερική, από την φράντζα έως το μήλο του Αδάμ. Αυτή θα λέγεται «αδαμιαία περιβολή» και ίσως αυτήν υπονοούν με τη λέξη σύνθημα «για ένα φιλότιμο».

Τελικά, εννιά χρόνια από την υπό καταισχύνη εκδίωξή του και αφού μελώδησε επί χρόνια για κάλτσες, αλυσίδες ποδηλάτου και νεόκοπες συνεδριακές παπάρες, βλέπω πως όλο το γιάγμα επί Γιωργάκη Παπανδρέου ανέκαμψε και κυβερνά, χωρίς να σβήνονται με σφουγγάρι οι σαμαρισμοί και οι καραμανλισμοί του παρελθόντος. Κανένα στελέχι δεν πάει χαμένο.

Τουλάχιστον εμπεδώσαμε πως δεν υπήρξε ποτέ, μήτε υπάρχει, μήτε θα υπάρξει μητσοτακισμός σε αυτή τη χώρα. Ο πρωθυπουργικός τύπος που λανσάρει, μου φαίνεται πιο παροδικός κι από του Τσίπρα.