Για να τελειώνουμε με τις οριοθετήσεις, φρονώ πως από την εποχή του Καστελόριζου, η  μητριά Ιστορία θα καταλήξει σε τρεις διακριτές περιόδους και είναι άγνωστο εάν θα θεωρηθεί απόσπασμα ή συνέχεια της Κρίσης.

Πρώτη περίοδος από Εκείνον που θα τα άλλαζε όλα, έως τα περιτρίμματα της εποχής Παπαδήμου. Δεύτερη περίοδος (ή Στυγνοκρατία) η κυβέρνηση Σαμαρά που προέκυψε  μετά από κάτι τσουρούτικες διπλές εκλογές του 2012 και τέλος ένας Ταινιόδρομος ενιαίος που ξεκίνησε από το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» (μια αναμενόμενη τραμπαρίφα) του 2014 και συνεχίζεται έως σήμερα, καθώς αποτελεί μίξη και αμάλγαμα τεσσάρων πολιτικών «ακτίνων» (ή και αχτίφ») ήτοι Σύριζα, Βαρουφακίς, Καραμανλίφ – Καμένεφ, και προσφάτως η περιοχή του Μεγάλου Υστερικού. Σε όλα, αντιπολίτευση παραμένουν ο Σαμαράς και η εκλογική του περιφέρεια.

Απλώς καταντάει γελοίο να ακούγονται και να γίνονται και πιστευτές τόσο πολλές κόντρες ανάμεσα σε άκρως συμφωνούντες δήθεν αντιμάχους. Εργαλείο αμερικάνικο είστε. Με ενστάσεις, βεβαίως βεβαίως. Τα υπόλοιπα, ερμιά θάνατος και φρίκη.