Αναφορά περιπτώσεων
Τυπικό χαρακτηριστικό της πολιτικής του Σύριζα ήταν να δίνει την «μάχη των ορισμών», εννοώ να μιμείται κλασικές παλαιοκομματικές πρακτικές, βαφτίζοντάς τες «πρόοδο και καινοτομία». Κρατούσε πάντα μια πισινή στις υποχρεώσεις του, καθώς η δυσθυμία του απέναντι στα κελεύσματα των Ευρωπαίων και των Αμερικανών, είχε κάτι το δίγλωσσο.
Ο Τσίπρας ασφυκτιά που δεν τον λογαριάζουνε. Περνάει φάση του στυλ «απορίομεν τι χρη δραν». Ηλιόπουλος και Δούρου μιλάνε για αγώνες και συσπείρωση αλλ΄αυτά είναι αντίμετρα για να μη τους ανιχνεύουν τα αντιαεροπορικά. Ο Μητσοτάκης βρήκε συμβούλους πιο ψύχραιμους. Στρέφεται εις εαυτόν, αν και το χαζολόι και το γιορτάσι της Οικογένειας γύρω του, ήδη έχει ενεργοποιήσει μνήμες αθέμιτες. Τι τον ήθελε τον χορό των Δρυάδων η αδελφή Αλεξία; Αχ, «αδελφούλες μου απρόσεχτες!» προειδοποιούσε από το το 1939 ο Νικηφόρος Βρεττάκος.
Αλλά ο Τσίπρας είναι σκοτισμένος. Δεν θέλει να βλέπει τα σκονάκια που του ετοιμάζουν.
Οι γέροντες του προτείνουν ολίγων ημερών υπομονή. Όπου να΄ναι, ο Κυριάκος θα κάνει την πρώτη στραβή. Και τότε, Αλέξη, θα ξαμολύσεις την πρώτη μπαταριά. Αυτό ήξερες, αυτό να κάμεις. Δε σ΄είπαμε και καμπούρη! Δεν σου λέμε «άνοιξε και κάνα βιβλίο!»
Για την ώρα, πυκνώνουν οι υποθέσεις πως για την ήττα φταίει ο λαός ο εξαπατημένος, το σύστημα Πινοτσέτ (που τα βρίσκουν!) και οι πλουτοκράτες.
Η περίπτωση του Πειραιά
Η υποψηφιότητα Μπελαβίλα ήταν επιθετική κίνηση στο πεδίο των επενδύσεων στο Λιμάνι, αλλά και στο Ελληνικό, και ταυτόχρονα μια χειρονομία που ο Μαρινάκης μπορούσε να εκλάβει ως θετική. Όπως και η συγκρότηση ενός ομίλου κορασίων στη Σαλονίκη, που την είδαν οι μπαγιάτηδες ως μήνυμα πως αφήνονται ήσυχοι στην πόλη του δειλινού. Για μερικές εβδομάδες πριν χρόνια, δούλεψα με τον Πέτρο Κόκκαλη και γνώρισα τον Μώραλη ως δήμαρχο. Ήταν στη δουλειά τους αποτελεσματικοί. Ο Μαρινάκης ετοιμάζει το κανάλι του και βγάζει από τη σαλαμούρα τα «Παραπολιτικά» μοιράζοντας την «Μυθολογία» του Κακριδή της «Εκδοτικής» στα φύλλα της. Στην Ελλάδα, ο εσμός των Αληθώς Ευπόρων, περιέχει ονόματα που το γενικό κοινό αγνοεί. ‘Ο,τι δημοσιοποιείται, είναι απλώς χρυσόσκονη στα γένια του Μαγγελάνου, καθ΄α μνημονεύει αρχαίος συζητητής μου.
Όταν είσαι σε μειονεκτική θέση, δεν εναντιώνεσαι αντιτάσσοντας «αγωνιστές». Στήνεις μια γέφυρα, κρατώντας τους δυναμίτες στη δική σου όχθη. Διότι αν ο Μαρινάκης σκεφτεί να ακολουθήσει την μέθοδο Ιβάν στο λεκανοπέδιο, την έκατσες τη βάρκα, ανεπαισθήτως μεν ανεπιγνώστως δε. Ο παγκόσμιος χάρτης ψοφάει για σημειακές πρωτεύουσες του εμπορίου, των συναλλαγών και των επικοινωνιών.
Μέτωπο οργανώνεται, και η Κρίση αρχίζει να γίνεται ασύμφορη.
Πολύ σοβαρότερη είναι η κατάσταση στη Θεσσαλονίκη. Υπήρξε υπόδειξη Μητσοτάκη για τον Ταχιάο, αλλά αφέθηκε ένα μεγάλο τμήμα υποψηφίων χωρίς καμία αποθαρρυντική δήλωση. Από τους 19 υποψηφίους δημάρχους, οι εκ δεξιών δεν ήταν μόνον πολλοί, αλλά και συμπλήρωσαν την πρώτη τριάδα επιλογής (Ταχιάος, Ζέρβας, Ορφανός) και κανένας δεν καταγγέλθηκε ως «αντάρτης». Μια περισσότερο ενωτική πρωτοβουλία, θα έστελνε έναν νεοδημοκράτη Δήμαρχο κατευθείαν εκλεγμένο από την πρώτη Κυριακή, αλλά έλειψε ένας ιθύνων νους με τσαγανό και αρκούντως ισορροπιστής, ώστε να μοιράσει ρόλους και να ρυθμίσει διαφωνίες. Αλλά η πόλη των πολιτικών δολοφονιών, του Γεντή Κουλέ που ορφάνεψε από τους Εβραίους συγκατοίκους, στα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζει διαφορετικά την πειραιώτικη ατμόσφαιρα. Εδώ λειτουργεί, κάπως καθυστερημένα, η τριπλέτα ΠΑΟΚ-Πόντιοι-Ιβάν. Για τα δύο πρώτα, όπου τεχνικώς ανήκω, άλλη φορά τα λέμε. Για την ώρα, ομιλώ ως Βλάχος δικαιωματιστής.
Οι κατά συνεκδοχήν φήμες, ένα τοπικό σπορ που συνδυάζει κακογλωσσιά με έγκυρους παρλαπίπες, προσάπτει στον Ιβάν να δίδει υποστήριξη σε Ορφανό,Νοτοπούλου και Ζέρβα, με αυτήν την σειρά. Αλλά εδώ, εμφιλοχωρεί η διαδικασία ξηλώματος πάσης φιλορωσικής επιρροής γενικώς σε χώρες του ΝΑΤΟ και ο Ιβάν απέχει από τέτοιες ενέργειες, όπως φαίνεται από την «άψογον στάσιν» του. Προτιμά να υποστηρίζει μια παράλληλη γραμμή, υπέρ της πρωταθλήτριας ομάδας του, υπέρ του Τσίπρα και υπέρ του λαού με τον οποίον εφάπτεται. Αλλά λίγοι γνωρίζουν ότι στη Θεσσαλονίκη, βοήθησε κυρίως τον Καμμένο (τον θυμάστε;) και άλλα δεν λέγω. Ήταν μια καίρια επιλογή, αφού προτίμησε πολιτικώς την αστερόεσσα από τους Ολιγάρχες. Μήτε θα εγκύψω στις φαιές πτυχές του «Μακεδονικού» και στις «στροφές στροφάλων» που σβιντζινάνε ολημερής και ολονυχτής στη πόλη, και διακόπτουν με το γουργουρητό τους, τους αβρούς καβγάδες μας στο Καφέ Στρέττο.