Έχουν πέσει δραματικά τα αυτολάικ, ή είναι ιδέα μου;
― Ζακ Λακάν
Τα λάικ δεν πρέπει να τα εισπράττουμε ως θαυμασμό των άλλων. Τα λάικ που μας κάνουν οι άλλοι, γίνονται, πρώτα και κύρια, για να θαυμάζουμε εμείς τον εαυτό μας. Σκοπός τού μέσου δεν είναι άλλος από το να χτίζει ανθηρά και σφριγηλά εγώ. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι αυτά τα εγώ πρέπει να βγαίνουν και αλόγιστα στη φόρα. Περιφορά βγαίνει ο επιτάφιος. Και ο επιτάφιος, όπως κι αν το δεις, κουβαλάει πάντα κάτι νεκρό. Το εγώ είναι εσωτερική υπόθεση. Ευδοκιμεί πίσω από κατεβασμένες γρίλιες και μέσα σε ανήλιαγα υπόγεια. Και το εγώ απαιτεί να περηφανεύεσαι στον εαυτό σου γιατί ο εαυτός σου δε λογίζεται ως άλλος. Δεν αναιρείς την εσωτερικότητά σου με το να αισθάνεσαι καλά μαζί σου. Και για να ακριβολογούμε, αν δεν περηφανεύεσαι στον εαυτό σου, οι πιθανότητες είναι να πράττεις το σωστό κατά τύχη. Η ταπεινοφροσύνη τού εγώ απέναντι στον εαυτό του βρωμάει από χιλιόμετρα, ενώ ο αυτοθαυμασμός συνιστά πολλές φορές το αφανές καροτάκι της ηθικής. Και η ηθική παραμένει το κυρίαρχο πλαίσιο μέσα στο οποίο διατυπώνεται η μεγάλη ερώτηση: πώς πρέπει να ζήσω; Και εδώ γεννάται το παράδοξο: αν δεν περιφέρω το εγώ μου με αδιάλειπτα ποστ, πώς θα μου κάνετε λάικ για να συνεχίσω να το θαυμάζω; Εκεί βρίσκεται όμως και το αγκάθι. Το γεγονός ότι με θαυμάζω, και θέλω να συνεχίσω να με θαυμάζω δεν πρέπει να είναι δεμένο στο άρμα των λάικ σας. Εγώ, θα πρέπει να συνεχίσω να ποστάρω ακόμη κι αν εσείς εκλείψετε, κι εσείς, θα συνεχίσετε να μου κάνετε λάικ ακριβώς επειδή σας έχω πείσει ότι δεν σας έχω ανάγκη. Η σχέση μας στηρίζεται σε αυτή την μπλόφα, γιατί, μη βαυκαλιζόμαστε, περί μπλόφας πρόκειται. Εγώ, διακριτικά διατυμπανίζω (και «διακριτικά», και «διατυμπανίζω») ότι δε σας έχω ανάγκη, κι εσείς, συναινείτε σε αυτή την αέναη παρτίδα όπου ίσως λόγω ανοχής πάτε πάσο. Όσο μεγαλύτερο το εγώ, τόσο μεγαλύτερη η μπλόφα. Και μην πιστεύετε τι ακούγεται, γιατί κανένας δεν είναι υπεράνω αυτής της παρτίδας. Και θα αναρωτηθείτε εύλογα: μέσα σε αυτό το μέσο, το λάικ έκανε το εγώ ή το εγώ το λάικ; Αυτή είναι πρωταρχική ερώτηση και ως τέτοια σηκώνει απάντηση με δόσεις σοφιστείας. Στο βασικότερο επίπεδο, στο επίπεδο εισαγωγής τους (inception, με τη χαϊντεγκεριανή έννοια), γεννήθηκαν και τα δύο (εγώ – λάικ) ταυτοχρόνως ακολουθώντας μια τυπική εξέλιξη μέσα από το μονοπάτι της ελάχιστης αντίστασης. Και εγώ αφουγκράστηκα τα γούστα σας, αλλά και εσείς είδατε κάτι που σας έκανε να πατάτε το κουμπάκι. Κάποιες φορές ήσασταν μπροστά, άλλες πάλι, ήμουν εγώ. Καλά να είμαι να μου κάνετε λάικ.