Νομίζω πως βρήκα μια Αρχή που διέπει τις ζωές μας, τουλάχιστον σε ένα πολιτικό ζήτημα:
Δεν υπάρχει δεξιά, κέντρο και αριστερά ως χώροι κομματικοί, μονοσήμαντοι και εχθρικοί προς τα άλλα χρώματα του oυράνιου τόξου.
Απεναντίας η Δεξιά έχει αριστερό, κεντρώο και δεξιό πρόσημο, το Κέντρο ομοίως και η Αριστερά παρομοίως. Αυτές οι τρεις πτέρυγες σε κάθε κόμμα είναι η απαρχή, η αιτία και η αφορμή καθημερινών μπελάδων και αδρασίας, ενώ πολύ δύσκολα οι διαχειριστές των κομμάτων αναγνωρίζουν, εγκρίνουν και συνυπάρχουν την δεξιά, το κέντρο και την αριστερά τους ως τάσεις και ποικιλίες που ωστόσο δεν έχουν την αμεσότητα, την τραχύτητα και την τιμωρητική διάθεση (επί στελεχών) όταν οι τάσεις εκδηλώνονται.
Το μονόμπατο και η μονολιθικότητα των κομμάτων, παρά τα μασάλια περί ενός διευρυμένου χώρου που δέχεται και ανέχεται το εναλλακτικό, ήταν επί αιώνες και δεκαετίες (όχι με την ίδια μορφή) το ευαγγέλιο των ισχυρών προσωπικοτήτων ή των ομάδων εδραίας και κοινής πεποίθησης που δεν ανεχόταν ετερότητα στόχων και σκοπών. Και αυτή η μονομέρεια εξαφάνισε, απομάκρυνε ή δολοφόνησε πλήθος ανθρώπων, αμέτρητων, διότι η ενιαία γνώμη υποστηρίζονταν πάντοτε ως ιερός μονόδρομος για να επιτευχθούν στόχοι και σκοποί. Αλλά έτσι, ένα αμιγώς δεξιό κόμμα ή κεντρώο ή αριστερό, του΄παιρνε ο διάολος τον πατέρα αν δεν κατάφερνε να διατηρεί ομογνωμία.
Αλλά αυτό ίσχυε μόνον για την Πολιτική. Σε άλλους τομείς, όπως στην Τέχνη της Στρατηγικής, δεν γεννήθηκε ακόμη, από τον καιρό των Φαραώ, ένας στρατός αποκλειστικά πεζών τοξοτών, ή θωρακισμένων ιππέων. Και να υπήρξε, ευθύς εξαφανίζονταν από τις γνωστές ποικιλίες των ενόπλων, των αμυντικών ποικιλιών, και των επιθετικών όπλων, αγχεμάχων ή βλητικών.
Όπως λοιπόν οι στρατοί πολεμούσαν βάσει οπλισμού, τεχνικών και συντονισμού, έτσι και η πολιτική εξουσία έχει ανάγκη ιδεολογικής διαφοροποίησης, συνδυασμών άσκησης και επινοήσεων, στρατηγημάτων και διαφορετικής θέσης του κάθε στρατιωτικού μηχανισμού στο πεδίο της μάχης.
Άρα, καταλήγω, μία κατάσταση, όπως μια μάχη ή μια ψηφοφορία, μπορεί να κερδίζεται πολύ πιο εύκολα εν συνυπάρχουν ο αριστερός οραματιστής, ο κεντρώος ήξεις αφήξεις και ο δεξιός μονόχνωτος ακτιβιστής.
