Ακόμη και οι κάκιστοι της γενιάς μου ποιητές, είναι σε θέση να παρουσιάσουν σε ευρύ κοινό ένα άθλιο κατά τα λοιπά στιχούργημα που εντούτοις οι θεατές και ακροατές καταπίνουν, είτε διότι ακολουθούν μια πολτώδη κλασική κιθάρα είτε διότι είναι έτοιμοι να καταπιούν το προσφερόμενο κέτσαπ. Θυμάμαι ότι προ δεκαπενταετίας ήταν να απαγγείλω ποιήματά μου στο γνωστό εγωπαθές κοινό κι από παρεξήγηση με οδήγησαν μπροστά σε χιλιάδες πανηγυριώτες μιας δυτικομακεδονικής κωμόπολης, οπότε, φρονίμως ποιών, πέταξα τα ετοιμασμένα και τους τάραξα σε αυτοσχέδιους, κλεμμένους ή κλασικούς δεκαπεντασύλλαβους και σφυρίζοντας αυτοί, άρχισαν τον τσάμικο στην πλατεία και διέφυγα.

ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΠΑΡΑΣΧΟΣ Ερώτων Λείψανα, Ο ανθολογος Ερμής, Εισαγωγή και επιλογή ποιημάτων, Π.Θ (1995)