Ο ουρανός
24-03-2019

Σε βλέπω. Ξέρω τι θα πεις. Στοιχειώδες, Γουότσον. Τρέχεις και δε φτάνεις. Παντού συναντάς την ψεύτικη οικειότητα, από ανθρώπους που ελπίζουν να ωφεληθούν το κατιτίς τους, είτε από την παραμονή σου στα κεκτημένα, είτε από την νίκη σου, έστω και τσουρούτικη. Τους πλησιάζεις πλησίστιος, ανήσυχος, με ετοιματζίδικα εγκάρδια παραινετικά λογάκια, κυκλωμένος από τις στελεχάρες σου που χαλάνε το πλάνο όταν κάνεις τηλεοπτικές δηλώσεις, σπρώχνοντας τους διπλανούς, σαν τον Πατούλη στην Αμέρικα.Ο Κλάους Κίνσκι ήταν πιο πειστικός στις ταινίες του.

Πέρασε άλλη μια μέρα, περιοδεύοντας ή κάνοντας τον απαραίτητο σε μία σύσκεψη. Αλλά το τελευταίο που θα κρατήσω, ως πολύτιμο άχτι, είναι η ανωνυμία σου. Δεν θα συνεταιριστώ με κανέναν δικό σου. Ξέρω επακριβώς πώς θα σπαταλήσεις την νίκη και την ήττα σου. Στο βλέμμα σου βλέπω τις προτάσεις που σου έχουν ήδη εμφυτεύσει. Χάσεις-κερδίσεις, θα καλέσεις σε σταυροφορία, σε εγρήγορση. Όπως όλοι πριν από σένα. Δεν είσαι καν πονηρός πολιτευτής. Αν ήσουν ,θα έπραττες άλλα καμώματα. Όχι εσύ. Μερικές φορές εξοντώνεσαι, ονειρεύεσαι παράξενα φαινόμενα:  μια βροχή που θα σε σώσει από υπαίθριες χειραψίες, μια γραία που θα φωνάξει «μαζί σου αρχηγέ». Αλλά οι αρχηγοί ακολουθούν επετηρίδα, και οι περισσότεροι δεν ξέρουν να διαβάζουν οδηγίες στα χαρτιά που σου δίνουν κατευθείαν από τον εκτυπωτή του αφανούς σου στρατηγού.

Δεν θα ξεστομίσω ποτέ το όνομά σου. Δεν υπάρχεις, κι όσο δεν υπάρχεις, θα υπάρχω. Μακριά, σ έναν άλλον κόσμο, όπου ποτέ δεν σιγά η αποκρηά. Και μια ζητιάνα, που πουλάει τσουρέκια στον ουρανό.