Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, που πάντα κάτι ήξεραν, φρόντιζαν να παρέχουν ενημερωμένη παιδεία στα παιδούδια τους πριν ακόμη χτιστεί η Αλεξάνδρεια και ο φάρος της: Από τις Εσπερίδες ξεκινά μεγάλος κόλπος που λέγεται Σύρτις, με μήκος που θα έλεγα ότι πλησιάζει πολύ τα πέντε χιλιάδες στάδια. Στην Σύρτι, το πλάτος από τις Εσπερίδες έως την Νέα πόλη που βρίσκεται αντίπερα, το ταξίδι διαρκεί τρείς ημέρες και τρείς νύχτες. Γύρω κατοικεί ο Λιβυκός λαός των Νασαμώνων, έως τον βαθύτερο μυχό του κόλπου προς τα αριστερά. Μετά από αυτούς κατοικούν, από τον μυχό έως την έξοδο της Σύρτιδας, άλλος Λιβυκός λαός, οι Μάκες. Μπαίνοντας στην Σύρτι από τις Εσπερίδες, πρώτα είναι οι Ηράκλειες θίνες. Ακολουθούν το Δρέπανο, τρία νησιά, τα Πόντια και άλλα, που λέγονται Λευκά. Στο πιό εσωτερικό σημείο της Σύρτιδας, στον μυχό, οι Βωμοί του Φιλαίνου, ένα λιμάνι και ο Άμμωνος Αλούς της Σύρτιδας. Εδώ, οι Μάκες που κατοικούν την Σύρτι, ξεχειμωνιάζουν δίπλα στη θάλασσα μαντρώνοντας τα ζωντανά τους, ενώ το καλοκαίρι που λείπει το νερό, κατευθύνουν τα κοπάδια τους προς το εσωτερικό και φεύγουν μαζί τους. Μετά την Σύρτι, έξω από αυτήν, είναι μία εξαιρετική τοποθεσία με μιά πόλη, με το όνομα Κίνυψ. Είναι έρημη. Από την Νέα πόλη, η απόσταση από την Σύρτι είναι ογδόντα στάδια και προς τις δύο κατευθύνσεις, και παρακάτω είναι ένας ποταμός, ο Κίνυψ, και ένα νησί βρίσκεται στον ποταμό. Το βάθος της Σύρτιδας εσωτερικά, από τις Εσπερίδες έως τους βωμούς του Φιλαίνου, στον μυχό του κόλπου είναι μια απόσταση που καλύτεται σε τρείς ημέρες και νύχτες, ενώ το πλάτος του, από τον Κίνυφα ποταμό προς τα Λευκά νησιά, ταξίδι τεσσάρων ημερών κια τεσσάρων νυχτών.
Σε αυτήν την Σύρτι βρίσκεται η νήσος Τριτωνίς και ο ποταμός Τρίτων, και εδώ βρίσκεται το ιερό της Αθηνάς Τριτωνίδας. Η λίμνη έχει στενή είσοδο και μέσα από την είσοδο προβάλει το νησί, οπότε, στην άμπωτη, καμιά φορά φαίνεται πως δεν υπάρχει πλωτή είσοδος προς αυτήν. Η λίμνη πάντως είναι μεγάλη, με περίμετρο κάπου χίλια στάδια. Την κατοικούν ολόγυρα μόνον Λίβυες και υπάρχει μιά πόλη πιό πέρα, προς την δύση του ήλιου. Λέγεται πως όλοι αυτοί οι Λίβυες είναι ξανθοί, λιτοδίαιτοι και πανέμορφοι. Η χώρα αυτή είναι εξαιρετική και πάρα πολύ έυφορη, τα ζωντανά τους είναι πολύ μεγάλα και σε μεγάλους αριθμούς. Και οι ίδιοι, [εκτός από όμορφοι] είναι και πολύ πλούσιοι.
Ποτέ μη πεις ποτέ στον αυτόματο πιλότο μιας δημόσιας αντίληψης. Προτιμότερο να χάσεις πέντε λεπτά διυλίζοντας αυτό που έχεις να πεις, παρά να αμολήσεις την πετονιά χωρίς δόλωμα. Για παράδειγμα, χαρακτηρίζοντας κάτι ως «φασιστικό» δεν βλάπτει να έχει και μια γενική εικόνα τι εστί «ναζιστικό» και γενικά, να είσαι προσεκτικός, ειδικά σε εκπομπή δημοσίου συμφέροντος, όταν σκιζεις τα μπατζάκια σου εξηγώντας, από δημόσιο βήμα πόσο λίγο δικτάτορας ήτον ο Μεταξάς και πόσο πατριωτικό ήτονε το σύστημά του.
Ειδικά σε ζητήματα που άπτονται γειτόνων και συντρόφων μαθημένων σε κάσμπες και ηλιοβασιλέματα με γκαμήλες, σε περιβάλλον τέως αποικιοκρατίας, είναι χρήσιμο να μελαγχολείς σε εκδρομές στην Μαρμαρική πάνω σε τζιπάκια που χαράζουν την έρημο, χρήσιμο είναι να συγκρίνεις αποστάσεις και πολιτικά συστήματα μιας εύθραυστης κοινωνίας, αντί να πιστεύεις ό,τι διαθέσιμο κυκλοφορεί στην πιάτσα.
Και δεν είναι ντροπή (απλώς ρεζιλίκι είναι) όταν δεν σε καλούν στο Βερολίνο να συνδράμεις στο προσώρας άλυτο ζήτημα μερικών μαγκρεμπιανών εμφυλίων. Κι όταν ο αρχιστρατάρχης εκ φυλάρχων φεύγει από τη Μόσχα ανέπαφος και τονε ξεμπροστιάζει ο Τούρκος, έξαλλος που κάποιος άλλος καταλαβαίνει από ανατολίτικό παζάρι, προς Θεού, Σιθάσπι, μη μένεις στο ψιλοκομμένο μουστακάκι και στην καλοξυρισμένη παρειά, αλλά και στα φθισικά ελληνικά που θυμάται από τον καιρό της Σχολής Ευελπίδων. Μήτε έχει νόημα να τον λές «καρντάση», μήτε γίνεται φιλανθρωπότερος αν του θυμίζεις τις λέξεις «Μπουμεντιένης», «Κάσμπα» «Μπεν Μπέλα» «Παμπλο Ράπτης ο επαναστάτης» και «Μπουργκιμπά ο εθνάρχης».
Οι άνθρωποι που κατοίκησαν γειτονιές της Κυρήνης και εμπορεύονται πανομοιότυπα από τον καιρό του Ηροδότου έως τον καιρό του Εδρισή, τέως λάτρεις του Ρόμελ και θυμόσοφοι ώσπου να σου βγει η πέτσα, αγαπούν το παζάρι και ανυπομονούν να πειστούν από «αποικιοκράτες» και άλλους ευαγείς. Εάν ο Λέων των Φυλών πέριξ των Λωτοφάγων και του Κήπου των Εσπερίδων σε ξενίζουν με το ολύμπιο κατενάτσιο των τακτικών τους, τρώγε το φαλαφέλ πλας χούμους με το δεξί και κατάπινε την έξοχη φάβα τους αδιαμαρτύρητα. Σου πήρε μερικούς αιώνες να καταλάβεις τον βίο και την πολιτεία αρκετών γειτόνων σου ατσιγγάνων και Δενθελητών και Παιόνων, επομένως παρόλο που έκανες εισαγωγή γραιών για να καταλαβαίνουν το θρόισμα της Δωδωναίας φηγού, ποτέ δεν έγινες σοφότερος.
Κάτσε στ΄αυγκά σου και κλώσσα τα. Η «μέθα με το αθάνατο κρασί του 21» ώσπου να δηλώσεις «στουκ» στην χαρτοπαικτική παρέα. Για το καλο σου, εννοείται.