Πρόσεξα το λουλούδι του κάκτου νωρίς το πρωί του Αγίου Πνεύματος, σαν άρχισα να δουλεύω στον κήπο. Μου τον χάρισε πριν μερικά χρόνια μια γειτόνισσα, τον μεταφύτεψα και ήταν η πρώτη φορά που τον είδα ανθισμένο. Τα λουλούδια πρέπει να ξεπετάχτηκαν μέσα στις προηγούμενες ώρες. Βρισκόμουν εκεί από νωρίς το Σάββατο, θα είχαν τραβήξει το βλέμμα μου μέσα σε δύο μέρες, δύσκολο να κρυφτούν.

Όλα αυτά τα χρόνια νόμιζα ότι επρόκειτο για κάποιο είδος του γνώριμου βορειοαμερικανικού barrel cactus (μοιάζουν με βαρέλια) με τα δύο γένη, Echinocactus και Ferocactus. Μεταξύ αυτών και το είδος Echinocactus grusonii, γνωστότερο με το επιστημονικό όνομα η καρέκλα της πεθεράς. Αλλά τα άνθη εκείνη τη Δευτέρα δεν είχαν καμιά σχέση με τα λουλούδια των “βαρελιών”.

Έψαξα με το Google για εικόνες, ξεκινώντας από “cactus bloom” και έφτασα σε ένα είδος από την Βολιβία, τον Echinopsis subdenudata (κάκτος ντόμινο). Το λουλούδι του ήταν παρόμοιο αλλά ο βολιβιανός κάκτος δεν ήταν αγκαθωτός, τουλάχιστον τόσο όσο ο δικός μου. Έτσι, κράτησα το γένος, το Echinopsis και γκούκλαρα προσθέτοντας spines για τα αγκάθια. Και κατέληξα, μεγάλες οι πιθανότητες, ότι ο κάκτος της γειτόνισσας είναι ο Echinopsis leucantha με προέλευση από τη δυτική Αργεντινή.

Πήγα σπίτι της να ενημερώσω για το λουλούδι. Και μου έδειξε του δικούς της Echinopsis leucantha, όλους μαζί, αυτούς που είχαν γεννήσει τον κλώνο τον οποίο μου χάρισε. Όλοι ανθισμένοι από το πρωί (τελευταία φωτογραφία).

To βράδυ εκείνης της Δευτέρας η ανθοφορία μαράθηκε.