Βλέπω μια διπλή ράγα στη Μίκρα στρωμένη το 1916, που έδενε έναν δευτερεύοντα σταθμό ανεφοδιασμού της Αντάντ με το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Ο Μεγάλος Πόλεμος, άφησε στην ερωτική πόλη αμέτρητα χιλιόμετρα που την συνέδεαν με όλη σχεδόν την περίχωρο-από το Πάικο και τις λίμνες έως τον Στρυμονικό κόλπο, αλλά και όπου είχαν ανάγκη να μεταφέρουν πυρομαχικά και βαρέα όπλα. Οι ράγες αυτές γίνανε από αιχμαλώτους πολέμου κυρίως.
Μας πήρε λιγότερο από μισόν αιώνα, για την ακρίβεια έως τον μεταπόλεμο για να γίνουν όλα γιάγμα. Στην καλύτερη περίπτωση, τα κληρονόμησαν οι ΣΕΚ, στην χειρότερη αφέθηκαν στη μοίρα τους.
Κι όπως πάντα, όσο πλησιάζουν δημοτικές εκλογές, τόσο αγριεύουν οι παράλληλοι μονόλογοι για την Καθαριότητα, που θα παρκάρει ο πληθυσμός και πόσα πάρκα θα βελτιώσουν τον πολιτιστικό χαρακτήρα του αστικού τοπίου.
Για υποδομές, νομίζω πως έπαψε γενικά να συζητιέται οτιδήποτε. Όχι επειδή δεν υπάρχουν Ταμεία και Προγράμματα, αλλά διότι προκειμένου να αλλάξει θέση ένα έγγραφο, από γραφείου σε γραφείο, θέλει μερικά μηνάκια έως χρονάκια. Και κάθε τόσο εξαγγέλλεται η ίδρυση ενός νέου φορέα που θα βάλει τρικλοποδιά στην επάρατη γραφειοκρατία.
Aποτέλεσμα: σε Κράτος και Δήμους, ενυπάρχουν ή παρεμβάλονται «φορείς». Άλλοι ματσωμένοι, άλλοι γλίσχροι και επαιτικοί. Αλλά το πιο σπάνιο φαινόμενο είναι να καταργηθεί κάποιος. Ακόμη κι αν γίνει κι αυτό ,οι αρμοδιότητες περνάνε αλλού. Δεν μπαίνω στα υπόλοιπα. Αντραλίζομαι. Αμέτρητες πυραμίδες χτίζονται και ενίοτε περιμένουν το νομοθέτημα ή τον Οργανισμό που θα τις καλύψει.
Γι’ αυτό και βλέποντας την διπλή ράγα της Μίκρας, σκέφτομαι έναν προαστειακό που, έως ότου φτάσει σε περιοχές παραθερισμού ή εμπορίου, θα μπορούσε ο ρημάδης να συνδέει τη Σαλονίκη με το αεροδρόμιό της. Αλλά άκυρο κι αυτό. Θα έπρεπε να έχει ρόδες ή ροδέλες, άρα με τα λεωφορεία, καλυπτόμαστε.
Αμάν, να εκλεγούν, να ησυχάσουμε. Είναι φορές που το «μία από τα ίδια» μοιάζει αυτονόητο.
Κατά τύχη τα παραδείγματά μου είναι από τον βορρά, αλλά τυχαίως. Ακούω για Ελληνικό, αποκάλυψη του Ιλισσού, μαζί με μια νέα ΔΕΘ και το βαρύ «παραλιακό μέτωπο». Μουστερήδες ετοιμαζονται πολλοί, αλλά αν εγκαινιαστεί κάτι , οι σημερινοί σαραντάρηδες θα έχουν ήδη νεκρολογηθεί οι περισσότεροι. Αυτά τα έγγραφα μετακινούνται τόσο αργά….
Κατά τα άλλα, η συμπολίτευση και η αντιπολίτευση μας μάρανε. Και οι ιδεολογικές διαφορές και πόσο κάλπης είναι ο ένας ή ο άλλος. Οι ράγες στήθηκαν και ξεστήθηκαν. Αυτό είναι το μήνυμα. Αυτό είναι το δίδαγμα. Αυτό είναι το ρητό. Αυτό το ανύπαρκτο τοπίο πρέπει να εποπτεύσουμε.
Και τώρα, με αλλεγκρία, ας ασχοληθούμε με τα ελαφρώς ή βαρεώς παράγωνά τους λογάκια.
