Καλέστε τη φρουρά. Διπλασιάστε τις περιπολίες, προσθέσατε κορμούς στην περίφραξη, κόψτε τις άδειες. Ξαναβγήκε ο αρχηγός χωρίς χλαμύδιον, μόνον με λευκόν υποκάμισον και ανέλαβε πλήρως την ευθύνη. “Εμένα θέλουν, μη γελιέστε” ανήγγειλε θαρρετός και με ήρεμη συνείδηση. Ο Τσακαλώτος τσίμπησε με τρόπο τον Φίλη που έμοιαζε αφηρημένος. Τα στελέχη σάστισαν, οι οπαδοί κυκλώθηκαν από κομμάντο-Ανταρσύες. Ο θεοτικός ανάμεσά τους έδωσε μια πειστική εξήγηση: “οι νεομάρτυρες ορμούσαν στα μπαϊράμια και στους κρουνούς όπου καθαρίζονταν οι πιστοί πριν προσευχηθούν και δήλωναν πως πιστεύουν στην Αγία Τριάδα” είπε στα εμβρόντητα στελέχη. “Πταίει το πνεύμα της θυσίας που ενεσταλάχθη σε κάθε οπαδό μας και επιθυμεί να αποθάνει μετά των ομοδόξων”. Πολλοί χειροκρότησαν, άλλοι δάκρυσαν. Η θυσία του αρχηγού, να αναλάβει ευθύνη που κανένας δεν τους ζήτησε, υπερέβη την θυσία του Σταύρου που έδωσε το μισό βραβείο στον Σταυρή. Μερικές μυροφόρες ήλεγξαν τα φιαλίδια με τ’ αρώματα και έψαξαν στο πλήθος τον Αριμαθαίας, αλλά και τον Ζακχαίο, βοηθώντας τον να κατέβει από την συκιά. Αυτός ήταν ο αρχηγός των, και κοντά του θα έμεναν κι ας ήτο αθώος παντός αίματος. Αυτό ήτο ο εκλεκτός και θα τον εμπιστεύονταν εσαεί. Ακολούθησε η είσοδος εν τω ναώ μετά των βασιλέων και των αξιωματούχων κατά το Τυπικόν της Novartis.