Είστε πάνω από είκοσι υποψήφιοι Δήμαρχοι. Εικοσιδύο. Και βρήκατε κοντά χίλιους υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους. Δημοσκοπικώς, έχετε ήδη ξεχωρίσει μερικοί, ενώ οι υπόλοιποι θα αρκεστούν μάλλον στον εαυτό τους, αφού θα προτιμηθούν από ένα μικρό μονοψήφιο ποσοστό. Αλλά και σε αυτήν την περίπτωση, λόγω απλής αναλογικής της πρώτης Κυριακής, θα ψηφίζετε η θα απέχετε, μέσω της «ζύμωσης» ή διαπραγματεύσεων είτε με τον νικητή είτε με έναν τσαντισμένο ηττημένο.

Σύντομα, φοβούμαι πως θα ανακαλύψετε (πολλοί ήδη το ανθιστήκατε) ότι ο δρόμος της Ύπαρξης ή της Αφάνειάς σας, θα είναι άθυρμα συγκυριών. Αλλ΄αυτό δεν πειράζει. Πειράζει όμως η προϋπάρχουσα, κατεστημένη, οργανωμένη και συστηματική αχρήστευσή σας,  καθώς υπό την επίφαση της νομιμότητας και των «διαδικασιών», θα κληθείτε να διοικήσετε μια πόλη που δεν έχει κανέναν σκοπό να σας στρώσει τον δρόμο με άνθη. Και δεν μιλάω για το αν σας συμπαθούν ή όχι.

Τα δημοτικά διαμερίσματα της πόλης, που λέγονται πλέον λαϊκίστικα «δημοτικές κοινότητες» είναι ήδη αποτέλεσμα ξεχειλωμένων και διασπασμένων περιοχών, που καλύπτουν μόλις δέκα χιλιάδες κόσμο στην Τριανδρία και εκατόν πενήντα στο πέμπτο διαμέρισμα. Το παραδοσιακό εντός των τειχών ιστορικό κέντρο, είναι διασπασμένο. Επείγει, αν οι γειτονιές έχουν κάποια σημασία, να αποκτήσουν νέα όρια και κυρίως, ονοματάκι. Δεν είναι όνομα η αρίθμηση και δεν είναι βέβαια ρεγεώνες!

Μήτε ο μητροπολιτικός Δήμος είναι ανεκτός, καθώς υποκαθίσται από ένα απόκομμα ενός «Θεσσαλονικάρχη» της Περιφέρειας.

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης, τεχνικά, είναι ακτήμων. Έχει την διακατοχή ελάχιστων ιδιοκτησιών. Οποιαδήποτε παρέμβαση σε οδό, λεωφόρο, ακίνητο, μεγάλο ή μικρό, μνημείο ή διατηρητέο, στην καλύτερη περίπτωση έχει τον Δήμο ως συνεταιράκι ή απλώς δεν του πέφτει λόγος. Κι αν αυτό λέγεται αποκέντρωση, εγώ είμαι αρχιμανδρίτης.

Συμφωνώ πως ένας Δήμος εκφράζει την Αυτοδιοίκηση. Και η Αυτοδιοίκηση δεν είναι Διακυβέρνηση. Και σίγουρα, δεν είναι Κράτος. Είναι όμως, ή θα έπρεπε να είναι, ο πλησιέστερος προς τον Πολίτη τοπικός, διαχειριστικός, οργανωτικός και κοινωνικός Οργανισμός. Η λέξη «δημότης» έπεται της λέξης «πολίτης». Γι’ αυτό και είναι υποτιμητικά χλευαστικός. Διότι ελλοχεύουν οι λέξεις «δημόσιο συμφέρον» που είναι ανεκτές μόνον σε περιπτώσεις πολιτικής προστασίας και εθνικής άμυνας.

Δεν διυλίζω τον κώνωπα. Στη Θεσσαλονίκη υπάρχει Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης και γενικά ο «βορράς» μας έχει τέτοια απολιθώματα. Για παράδειγμα, δεν έχω ακόμη συναντήσει «Κρατικό θέατρο νοτίου Ελλάδος».

Ώσπου λοιπόν να βάλουμε μυαλό, είναι καλή τακτική να αποκτήσουμε την ιδιοκτησία ή την χρήση των τοποσήμων της πόλης. Αν θέλουν μηχανισμό εποπτείας και διαφόρων ζητημάτων «Μακεδονίας και Θράκης», να ζητήσουν άλλο χώρο να στεγασθούν. Ώσπου να καταργηθούν αυτά, η να υπάρξει Κυβερνήτης Μακεδονίας- Θράκης, να τελειώνουμε.

Σ΄αυτό το ζήτημα, η πόλη της Θεσσαλονίκης χρειάζεται τοπόσημα, δημόσιους χώρους, πλατείες και δίκτυα που να ελέγχονται ή να χρησιμοποιούναι κατά παραχώρηση του έχοντος και κατέχοντος από τον Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο και τις επιτροπές και τις υπηρεσίες του. Η πόλη χρειάζεται το Παπάφι, το Διοικητήριο, το Παλατάκι και μερικές δεκάδες ακίνητα που δεν θα έχουν, σώνει και καλά, την αόριστη και γενικευτική «πολιτιστική χρήση». Αυτή είναι η γνώμη μου, θεωρώντας τα υπόλοιπα, κορακίστικα και δικολαβίστικα. Για να φέρεται τον κράτος στους κατοίκους της Θεσσαλονίκης ως πολίτες και όχι ως δημότες που εκπροσωπούνται από ένα νυσταλέο, χαμένο στη μετάφραση και στο όνειρο μιας μετάβασης στον ακραιφνώς κυβερνητικό χώρο, δημοτικό Συμβούλιο.

Οι απόψεις μου δεν είναι τωρινές. Ήδη από το 2013, 7 Μαΐου, έγραφα:

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΠΡΟΤΑΣΗ
Τι εμποδίζει την μετατροπή του Επταπυργίου της Σαλονίκης σε Salonica Dungeon (με τόσες δολοφονίες, εκτελέσεις και παρόμοια επάγαθα) ή σε Μουσείο των Πολέμων (από τον Πτολεμαίο Κεραυνό έως το Μακεδονικό Μέτωπο και την δεκαετία του 1940) με την αρωγή όλων των ομολόγων μουσείων του κόσμου; άλλη φορά θα ρωτήσω γιατί τα λουτρά Παράδεισος, το Γιαχουντή, το βυζαντινό στο Τσινάρι,δεν δουλεύουν ως χαμάμια (το ίδιο ισχύει γιά καμιά δεκαριά στη Μακεδονία μόνο) και γιατί δεν ξεμπαζώνουν συντηρώντας καμιά δεκαριά πύργους και το ενδιάμεσο τείχος στα ανατολικά τείχη. Κονδύλια λείπουν, έ; ο πολιτισμός ιδιωτικοποιείται ,έ; το γένος ξεπουλάει την κληρονομιά του, έ; δεν τελειώνουν οι ρημάδες οι επιστημονικες εργασίες, έ;εναντίον του Υπουργείου ,έ; σε λίγο θα μας πεις να γίνουν επισκέψιμες οι κινστέρνες στους Αγίους Αποστόλους και στη μονή Βλαττάδων, κανάγια!και να θεσπιστεί “ο αρχαιολόγος της πόλης”, βλαμμένε!για να εκμεταλλεύονται την κληρονομιά μας οι κοιλαράδες εργολαβοι, φαλάκρα! ενώ τώρα φυλάττομεν Θερμοπύλας, βλίτο. Πώς; οι Θερμοπύλες ήτο ήττα; Να συνέλθει το ΚΑΣ , να επιληφθεί!

Καταλαβαίνω πως οι θέσεις μου δεν έχουν την παραμικρή αξία, εάν ένα ελάχιστο μέρος τους δεν υιοθετηθεί. Γι’ αυτό και  σας καλώ, όλους, μα όλους, να συναντηθείτε και να το συζητήσετε ομού. Για να σταματήσει η υπερεργασία των υπηρεσιών σας μόνον τους τελευταίους μήνες μιας δημαρχιακής θητείας.

Πρώτος και μοναδικός σας αντίπαλος είναι το βαθύ, επαιτικό και αρχοντοχωριάτικο Κράτος. Όχι βέβαια το Έθνος, η πατρίδα, οι άνθρωποι απ΄όπου κι αν έρχονται. Το δολερό, κρυψίνοο Κράτος. Αφήστε τα οράματα που θέλουν «θάματα» (Μακρυγιάννης) για να ευοδωθούν. Κάντε το πρώτο θαύμα. Κι ένα μνημόνιο συναντίληψης, ακόμη κι αν μετατραπεί σε κουρελόχαρτο, από την καταλαλιά και την κακογλωσσιά, θα είναι το πρώτο βήμα για την αυτογνωσία της πόλης.

Συνάπτω τον στόχο: χρήση, ιδιόχρηση και συνέργεια στα ακίνητα φορέων δημοσίου Δικαίου, ρύθμιση για τα παραδοσιακή ή διατηρητέα ακίνητα φορέων ιδιωτικού Δικαίου και τροποποίηση υπέρ συμμετοχής του Δήμου, στα κληροδοτήματα.