Οι τρεις καμπαλέρος, γνωστοί στους βακέρος
17-09-2020

Ράμα, Ζάεφ και Μπορίσοφ. Διαφορετικοί, σε πολλά διαταραγμένοι, περισσότερο ήρωες του «αιχμάλωτου της Ζέντα», όπου ήρωας είναι ένας Ρούπερτ. Πάνω στα ερείπια  των Βαλκανικών αγώνων, με κοινά σύνορα που η Ελλάδα προσποιείται πως υπάρχουν και δεν υπάρχουν.

Ο Ράμα, αφού πέρασε φάσεις που τον εκτιμούσαν αλλά και φάσεις που έφαγε και ξύλο, τώρα με τις ΑΟΖ και τα ρέστα, σε μία εκδήλωση ωριμότητας που μόνον βαλκάνιοι κοτζαμπάσηδες διαθέτουν, έμαθε το μάθημά του. Ασφαλώς και θα τα βρούμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο με τους Αλβανούς, αλλα ξέρει να κάνει κόνξες: φρόντισε να περάσει μέρες αναψυχής και λελουδιών με τον ερίφη κυρίαρχο της Τουρκίας, ώστε οι Έλληνες να προσέλθουν τσιτωμένοι για την διαπραγμάτευση. Αυτήν την τακτική ασκεί εδώ και μήνες το άλλο το πουλάκι ο Μπορίσοφ, πιο άκεφα και ασυνάρτητα, αλλά εξέμαθε τις βαλκανί διαπραγματεύσεις.

Του Ζάεφ την γλίτσικη ευγένεια καλά τη γνωρίζω από εντόπιους θαυμαστές του: «τι κάνετε;» τους ρωτάς. «Καλά είμαστε;» αντιρωτάνε. «Τι ώρα είναι;» «τέσσερις;» σου απαντούν. Άσε τους αυτούς, Ελλάς. Ούτως ή άλλως αυτό που πρέπει να σε νοιάζει από γειτόνους είναι ο θρακοϊλλυρισμός, κι όλα τα χούγια που τους μάθαμε με τις δικές μας τεχνικές. Γι΄αυτό και προσδοκώ Αλβανών και Βουλγάρων την συμμαχία, αφήνοντας στην άκρη Βορειομακεδόνες και Σέρβους.

Ειδικά των Αλβανών την βαρεία κοσσοβάρικη ομογένεια βαθέως εκτιμώ, επειδή είναι τραχείς πολεμιστάδες και ξεροκέφαλοι. Το μελέτι τους, σε ελάχιστα χρόνια της αρχαιότητας έβγαλε 17 βασιλείς, τετράρχες και παντοίους πολεμιστές. Με αυτουνούς συμμάχους και συνοδοιπορούντες σε Ευρώπες, ακόμη και σε εκείνο το ΝΑΤΟ το τσουρούτικο, η Ανατολή δεν θα μας κάνει τόσο σκεπτικούς.

Μικρό ρόλο παίζουν οι αυθεντικές των καταγωγές. Δυστυχώς, δεν μαθαίνουμε παρά σπανίως βαλκανική Ιστορία. Ιδίως τα μεσαιωνικά χρόνια που κρύβουνε σαρκαστικά ρεάλια. «Η γαρασδοειδής όψις του είναι εσθλαβωμένη». «Παίονες γαρ οι Βούλγαροι. Μη πείθου τοις βουβάλοις οι έτερον του Αξιού θέλουσι τον Βαρδάρην». Κάποια στιγμή, η Πηνελόπη Δέλτα θα επιστρέψει στον χώρο το ρομάντζου και τα απομνημονεύματα του Κάκκαβου και άλλων καραβανάδων θα αρνηθεί να σφογγίσει τα γαίματα.

Έτσι και με την Ελλάδα. Έτσι και πάψει να παρασταίνει την μη μου άπτου και τη θιγμένη, έτσι και αναγνωρίσει το μοιράδι της στο ζακόνι των φιδιών, οι φράγκικες ασσίζες και η παρουσία του κυρ Γεωργίου Ακροπολίτη στις φυλακές του ματωμένου φεγγαριού, θα συγκινεί τους εφήβους των λαών της θάλασσας.