Ο τρόπος που φέρονται οι εκλεγμένοι και κολλημένοι στην εξουσία δεν τους κάνει πολιτικούς, αλλά μέλη της παραμυθίας για τον τζίντζιρα, τον μίντζιρα και τον τζιντζιμιντζιχόντζιρα. Οι πάντες που επιδρούν στα ΜΜΕ ως πελάτες ή κράχτες, βρίσκουν τρόπο να περνάν την αποψάρα τους .

Το ζήσαμε χρόνια με τους σεισμολόγους που έδιναν έκδοχα της ιδιοφυίας τους κι ευτυχώς αυτό μειώθηκε. Τώρα οι διαστάσεις απόψεων (=σιγά τα ωά) είναι στα «παρών» σε συνθήκες για τις ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο, ενώ βρέχει ένα κατινίστικο υβρεολόγιο στον γείτονα που θέλει να δεχτεί και το δικό μας βρισίδι και μπερντάχι, αλλά προέχει με το «παρών» να παίξουν τον άσχετο με τις μαφφίες του λειτουργήματος.

Κουτσά στραβά, πρίν δύο χρόνια έλεγαν πως 25 μαθητές στην τάξη είναι μια χαρά, η υπουργός δεν ξέρει διαίρεση, θα έπρεπε να δηλώσει “έχω τόσες αίθουσες, θέλω 12 μαθητές στην αίθουσα κι επειδή ο λογαριασμός θα φτάσει στα ψηλά βουνά, θα βάλω δύο βάρδιες τετράωρες, πρωί απόγεμα κι αυτή θα είναι η παιδεία μας”, ενώ θα ρυθμίσει αν θα διοριστούν δάσκαλοι και καθηγητές, πριν οι συνδικάλες να τρέχουν στην Βουλή.

Αλλα είπαμε: τζιντζιμιντζιχόντζιρες.

Ναι μαλάκα μου, είναι ΤΟΣΟ ακριβώς δύσκολο να συνεννοηθούμε. Οι πάντες προτιμούν να κορδακίζονται σε τράπεζες γλεντιού φωνάζοντας το «ου φροντίς Ιπποκλείδη» κινώντας τις γυμνές μηριαίες κοκκάλες στον άνεμο.

Αυτές οι δήθεν «κόντρες», στην πράξη «σκιαμαχίες» παραπέμπουν στον θλιμμένο ιππότη Μπρανκαλεόνε-Γκάσμαν του Μονιτσέλι, που μονομαχεί με τον βυζαντινό Θεοφύλακτο-Βολοντέ και καταλήγουν να κόβουν δέντρα και να θερίζουν σιτηρά.

Ενώ το μόνον θύμα της διαμάχης είναι ο γέρων Αμπακούκο, ο έμπορας που διαμένει στο μπαουλάκι του και τον βαφτίζουν υποχρεωτικα «αντιπολίτευση», «δίκαιο της θάλασσας» «φορέστε τις μάσκες του Ζορρό» και άλλα, εύθυμα και τραγικά.

Αλλά μάλλον η οργίλη αντιπολίτευση άνευ νοήματος, φαίνεται πως είναι η πιο ποθητή επαγγελματική οδός προς τη Θέωση.

Θα έλεγα να το φιλοσοφήσουμε, επειδή δεν βλέπω διάδοχες καταστάσεις που είναι δυνατόν να γίνουν συμπαθεις στον εγκέφαλο της Ελληνικής Ουτοπίας. Μόνο καυγατζήδες δεν μας παίρνει να είμαστε. Μήτε η Κρίση που περνάμε είναι η χειρότερη απ΄όσες έχω ζήσει.

Η Κρίση κουρταλεί την θύρα, αλλά θύρα δεν έχομε.