To 2020, οι θερινές άδειες ήταν επικίνδυνες για πολλά λειτουργήματα. Και μερικά υπουργεία, οπως το Παιδείας, έπρεπε να δουλέψουν σκληρά για τις εκπαιδευτικές υποδομές, αίθουσες και διορισμούς εκπαιδευτικών και συναφών υποστηρικτικών λειτουργιών, ώστε το Σεπτέμβριο όλα να ήταν έτοιμα. Από νόμους, έχουμε να φάνε και οι κότες.

Αντί γι αυτά, ακούστηκε απλώς ένα τερατώδες ποσοστό «αριστείας» των τελειοφοίτων μαθητών και φρικτή έλλειψη αιθουσών. Ήταν απαραίτητη μια σειρά αιθουσών που να χωράνε έως 20 άτομα σε μονά θρανία.

Δεν έκαναν τίποτε. Ευχολόγια και σταύρωμα δαχτύλων πίσω από την πλάτη. Όσο για τις διαδικασίες, που είναι όντως τερατώδεις στην Ελλάδα για να αλλάξει θέση μια πινέζα σε μια τάξη, ένα θερινό τμήμα της Βουλής, έπρεπε να συνεδριάζει για να αλλάξει τις νομοθετικές ρυθμίσεις που, χωρίς να εμποδίζουν την Ιερή Μίζα, φέρνουν τρομερές καθυστερήσεις «ωρίμανσης έργου».

Άκεφα τα γράφω. Δε γλυτώνουμε αδέλφια. Δε γλυτώνουμε. Διότι δεν έχουμε καν μια Θάτσερ, μήτε απορφανισμένη την λαϊκή αντίδραση. Άκλαυτοι θα πάμε. Η Κεραμέως μπορεί να μορφάσει, μήτε καν να χαμογελάσει.