Δεν πιστεύω πως υπάρχει Έλλην μπετόβλακας που να πιστεύει πως κινδυνεύουμε από τα Σκόπια.

Απλώς, η Συμφωνία, η Ανεπίληπτη και Διπλωματικώς Αλέκιαστη, δημιούργησε ένα ραδιοφάρο σε αυτούς που από το εσωτερικό της χώρας μας, οδηγούνται προς την Λάμψη της Λύτρωσης.

Κοντολογής, απέκτησαν μια Μάνα.

Καμία άλλη χώρα με την οποία συνορεύουμε, δεν το έχει πλέον αυτό του κουσούρι.

Οι Βούλγαροι το κατάλαβαν αφού πέρασαν έναν αιώνα στην Ψευδαίσθηση.

Οι Αλβανοί μήτε που τους πέρασε από το μυαλό. Εξάλλου η δικιά τους καρδιά, στο Κόσσοβο πάλλει.

Οι Τούρκοι επικαλούνται δικολαβίστικα γενικότητες μιας γαλάζιας θάλασσας. Και λιγουρεύονται βραχονησίδες. Κι αν κάνουν το λάθος να βάλουν στρατά στα Σκόπια, θα ενώσουν εναντίον τους τα Βαλκάνια.

Εμείς, ω, οι καψοπερήφανοι «εμείς», της Κόκκινης Μηλιάς, οι επικαλούμενοι κομιτατζήδες και αφανείς ΣΝΟΦ, πληρώνουμε την κολλεγιά μας την διαχρονική με τους φίλους Σέρβους και τα δικά τους ονείρατα.

Και είναι ώρα να αφήσουμε κατά μέρος το μανιπουλάρισμα που κάνουμε στους αθίγγανους και να δώσουμε πλήρη δικαιώματα στους Έλληνες υπηκόους που είναι δίγλωσσοι, δίφωνοι, ακόμη και διαταραγμένοι.  Είτε μιλάνε Σουαχίλι, είτε ιδιόλεκτα, είτε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αισθάνονται, δίκαια ή άδικα, «ριγμένοι».

Οι εντόπιοι δεν είναι μπετοναρισμένοι. Ιδεολογικώς, κυμαίνονται από βασιλόφρονες έως τζερόνιμο των Βαλκανίων. Και πιο αυτονομιστές από τους χρήστες των Εξαρχείων δεν υπάρχουν.

Ισοπολιτεία χωρίς «ναιμεναλλά», ισονομία, δίκαιοι στα αλισβερίσια, χωρίς ένα μελέτι να ενοχλεί το άλλο. Και το ίδιο να ισχύσει στους εθνικόφρονες που επιδιώκουν την σύγχυση, όπως πάντα.

Κι αυτό δεν είναι δυνατό με κερένσκηδες, οργανικά αμόρφωτους, που κοιτάζουνε τους χάρτες και χαώνονται.

Οι εντόπιοι, να αποτελέσουν μέρος της Εθνικής Αφήγησης, όπως κάνουν αιώνες οι Αιγύπτιοι με τους Νούβιους. Η όπως φερόμασταν πατροπαράδοτα με τα μελέτια που μας  κοιτούσαν με σέβας. Πολύ συχνά, το σέβας αντικατέστησε τα ξαντερώματα.

Μη ξεχνάς, απόκοπε, κατέληξε η Σφίγγα, πως η πρώτη γνωριμία γίνεται με το λάζο κρυμμένο στο σελάχι και καταλήγει συνήθως σε αδελφοποιτή σμίξη αιμάτων.

Ο καλός γείτονας θα φέρει την ειρήνη κι όχι ο σαλός πολιτευτάκιας.

Και οι συνθήκες που υπογράψαμε, μνημειωδώς σαχλαμαρέ, θα δεχθούν στο άχρηστο πάκο τους, ακόμη μία.