Γεννήθηκε το 1923. Νέος προσηλώθηκε στους γερμανόφιλους και τον είδαν να καταθέτει στεφάνι υπέρ της 25ης Μαρτίου σε γερμανόφωνη πόλη, ως αντιπρόσωπος της τελευταίας δοσιλογικής κυβέρνησης, του Κουτσονίκου. Επέστρεψε στην Ελλάδα και διέπρεψε ως σκηνοθέτης στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Αγαπήθηκε όσο λίγοι. Δεν ήταν ο πρώτος, δεν ήταν ο μόνος. Το μάτι του διχτυού που τσάκωνε τέτοιες αντιλήψεις και τις καταδίκαζε, ήταν πολύ μεγάλο και γλυστρούσε άνετα στο πέλαγος. Η περίπτωσή του δεν είναι μοναδική. Το αντίθετο. Στις ευπαθείς «κοινωνιομετρικές» μελέτες είναι καλο να δοθεί μια υποτροφία σε έναν νέο ερευνητή ή ερευνήτρια, να αρχίσει να ξεψαχνίζει άρθρα και παλιές ιστορίες στον ελληνικό τύπο, και βλέπουμε γι΄αργότερα. Αλλά ακόμη κι αυτό είναι περιττό. Ξέρουν και για διάφορους λόγους, τα μασάνε. Ξέρουν και δουλεύει μέσα τους η τέχνη ή η ποδάγρα της «λήθης». Τίποτε άλλο.