Νοσταλγία του Λοχ Νες
02-11-2019

Μήτε την Αετομηλίτσα πρόκειται να ξαναδώ, μήτε τη λίμνη Λόχνες. Υπάρχουν λόγοι υγείας και μερικοί πένθιμοι. Για παρέλαση όπου συμμετέχουν «φορείς», δεν το συζητώ. Αλλά μπορώ και θέλω να σχολιάσω τη δήλωση Ζάεφ ότι μπορεί μέρος μόνον της Συνθήκης των Πρεσπών να εφαρμόσει, λόγω της γαλλικής άρνησης.

Καθώς για ένα σχόλιο αρκεί συνήθως να «μιλάν τα μάτια» έβλεπα φωτογραφία του Ζάεφ την ώρα της δήλωσης και ήξερα ότι έκανε ένα άσκεφτο τάκλιν, οπότε θα έβγαινε με μαύρη λασπουριά στο πρόσωπο. Οι ηγέτες που συχνά περδικλώνονται από ξωτικούς συμβούλους μοιάζουνε με πατημένο καλαμαράκι στο βρεμμένο τσιμέντο μιας ιχθυόσκαλας. Πλακώσαν οι συβουλατόροι, έκοψαν την κίνηση στον νότιο γείτονα και τον έλουσαν δεόντως. Ξαναβγήκε ο παιδάντς στα μικρόφωνα και διόρθωσε.

Με τέτοιους ηγέτες όλο χάρη και ξενοιασιά, όταν διατείνομαι πως μόνον μία βαλκανική ένωση ονόματι «ψωμί κι αλάτι / κι όση θες απάτη» θα μας σώσει  μπορεί να την απορρίπτετε πιο γρήγορα κι από διαδήλωση για το άσυλο, αλλά ξανασκεφτήτε το.

Kαι τώρα μη με αρχίσετε δικαιολογίες, τα «που θα βρεθούν τα μπικικίνια» και «άντε να τα βρείς με τους εντερλέζιδες» διότι αδικείτε την γενέτειρα χερσόνησο. Εάν για παράδειγμα είχαμε το τέρας του Λόχνες στην Μπαλκάνσκα Μπανόβινα της Ευρώπης, στα ταβερνεία θα σερβίραμε ακόμη και τα χέλια μας ως μικρά νόστιμα τερατάκια.