Ωραίες οι αναμνηστικές γιορτές, αλλά σήμερα θα προτιμούσα να συνεορτάσουμε μια γαλάζια κούφια ελπίδα: υποστηρίζω δηλαδή πως η εξωμήτρια σύλληψη Σύριζα με ΑΝΕΛ ήταν ένα είδος προσγείωσης στον πλανήτη Άρη και μάλιστα με ευεργετικές συνέπειες για το μέλλον της χώρας.
Αυτά τα γράφω χάρη σε ένα μικρό, πολύ μικρό τράτο (περιθώριο) από δέκα χρόνια facebook, έξι χρόνια thegreekcloud, εικοσιτόσα σε εφημερίδες, μπόλικα κιλά ράδιο και τηλεόραση, χώρια οι αυτοσχεδιασμοί στο Stretto: τελικά, αυτό το εξωμήτριο συμβάν, έλυωσε κυριολεκτικά τους Ανελ και πρόσφερε μακροζωια και πρωτοφανή «ηλεγμένη ήττα» στον Σύριζα.
Ακόμη και η σύμπτωση Καραμανλή και Κατρούγκαλου, που ατύχησαν σε κάποιο γήπεδο και έφυγαν κακην κακώς υπό προσωρινή χωλότητα, ήταν βαθύτατα συμβολική ενέργεια δύο αφανών συμμάχων που κοπίασαν για να τεκμηριωθεί ένα αριστεροδεξιό ανεμογκάστρι που δεν κατέληξε σαν το σύμφωνο Σοφούλη Σκλάβαινα, μήτε στη τζούφια χειραψία Μάρκου με Τσακαλώτο.
Μια ματιά στις αφορμές
Η αυτοκριτική που έγραψαν τρία στελέχη του Σύριζα, πόρρω απέχει από κάτι άλλες παλαιότερες «του χώρου» που απλώς άφηναν χάσκοντες οπαδούς και αντιπάλους. Είναι ολόσωστη, ορθώς πειραχτική, ευγενής, δεν προτείνει (και ορθώς) λύσεις, δεν στέλνει κανέναν στον αγύριστο. Γιατί; Διότι δεν είναι αριστερή. Και φυσικά, δεν είναι αριστερίστικη.
Στο βάθος των γεγονότων, πρόκειται για εκτίμηση που, πάλι ορθώς, ξεκινάει από λελογισμένη εκτίμηση κερδών και ζημιών. Αποκρύπτει τις ζημίες (η Νέα Δημοκρατία και το Κινάλι να δγιείτε πόσο δριμείες είναι σε αντίστοιχες εκτιμήσεις) δεν βγάζςι κιχ για τα κέρδη. Επίσης, σπάνια πρωτοτυπία, δεν αποδίδει «στον λαό» ευθύνες, όπως άλλοτε. Αν θέλετε τη γνώμη μου, πρόκειται για έγγραφο στελεχών που έκαναν μια by the book εκτίμηση με την στάμπα «εμπιστευτικόν» που δεν υπάρχει, επειδή οι άνθρωποι δεν είναι δεξιοί. Αλλά απευθύνονται σε δεξιούς!
Αυτό συμβαίνει, διότι κατά τη γνώμη μου ο Σύριζα δεν έχασε ποσοστά από το 2015. Το 1/7 των ψήφων που στερήθηκε, είναι πολύ εύκολα ανακτήσιμο, πράγμα που δεν διανοούνται, διότι την ευθύνη δεν την έχει ο Πολάκης, μήτε οι «γέροντες» το κινήματος, μήτε οι θήλειες υπάρξεις που έβρισκαν νέον και άφθορον τον νεαρό ηγέτη τους. Η ήττα, οφείλεται σε κλασικόν ντουβρουτζά που έπαθαν οι πάντες, επειδή μετά τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές, ακολούθησαν μια τραλαλί τραλαλό πορεία του αρχηγού των, ο οποίος αντί να πολιορκήσει τον Βερκιγκέτοριξ, νόμισε πως ήταν Καλιγούλας η Μάρκος Αντώνιος και έλεγε ανακρίβειες πέριξ του άρματός του, από το οποίο έλειπαν οι ίπποι του Σαρπηδόνος. Πήρε προσωπικά το ζήτημα, εντελώς άμαθος, και το έχασε. Δεν κατάφερε μήτε το ποσοστό του Βαρουφάκη να επαναπατρίσει. Το 2015 κατείχε ένα 36% και το 2019, παρά τον όλεθρο, το αποτέλεσμα δεν ήταν ήττα. Κι ας ακούγεται παράδοξο.
Μια αντιστοιχία: μπαίνεις στο πατρικό σου αιφνιδίως και θέλεις να εξηγήσεις στην οικογένεια ότι απόθανε ο παπούς. Στα καλά καθούμενα. Ο πατέρας σου θα δακρύσει, η μάνα σου, πιο ψύχραιμη, θα πάρει στα χέρια του μετρητό που προσπαθεί να τελειώσει έξι μήνες και δεν ευκαιρούσε. Ο Τσίπρας γεμίζει το κοινό του με τις αβέβαιες πεποιθήσεις του, πέφτει έξω στα πάντα και ενώ ο Μητσοτάκη τρώει επτά μήνες σε σαββατοκύριακα διαλείμματα και στήσιμο μιας ψευδοεικόνας, ο Τσίπρας ασχολείται με το όνομα, μερικές συνάξεις και μερικά παρακατιανά υβριστικά, σαν πρόεδρος δεκαπενταμελούς που ανελαβε να κλείσει πρακτορεία για την πενθήμερη εκδρομή και το αμέλησε.
Έτσι, στις ευρωεκλογές ορθώς απέτυχε (οι αντίπαλοί του δεν τα πήγαν καλύτερα) στις αυτοδιοικητικές έχασε Δήμους και Περιφέρειες με τη σεσουλα κι όμως δεν έβγαλε την κραυγή προς τα στελέχη του να αδρανήσουν προσωρινά ώσπου να συνέρθει ο ίδιος.
Το μυστικό
Το μυστικό που εξηγεί γιατί δεν κατατροπώθηκε ο Σύριζα, αλλά κατάφερε να κουρελιαστει η ούγια του, βρίσκεται στο ότι ο ίδιος πίστεψε αεριτζήδες αριστεριστές και διέπραξε ένα αγχώδες μεσοδιάστημα όπου ξέκανε, με σπάνια ορμητικότητα, τον Καμμένο, δέχτηκε κάτι διαλυμένες λεγεώνες ανήμπορων τάχα πολιτικών, λησμονώντας πως η συνυπηρέτηση δεξιών με Συριζαίους ωφέλησε απίστευτα τους τελευταίους που είχαν τους Ανέλους εύκαιρους και πρόθυμους εκτός από τρία η τέσσερα ζητήματα που για τον Σύριζα μπορούσαν να περιμένουν και τριάντα χρόνια να επιλυθούν.
Άλλη μια πιστοποίηση πως ο Σύριζα δεν είναι αριστερό κόμμα. Είναι το κόμμα του Αλέξιου Μούρτζουφλου με Ενετούς και Σταυροφόρους ολόγυρα. Αν ο έρμος ο Μούρτζουφλος είχε συναίσθηση ποιοί και πόσο λίγοι τον υποστηρίζανε, θα ήταν ο πρώτος που θα ίδρυε μονή Ματάλων στη λεβεντογέννα με ηγούμενο τον Πολάκη.
Και τώρα;
Η Δεξιά ξέρει τον δρόμο. Η «νικήτρια» πτέρυγα Μητσοτάκη, ακολουθεί τη μοίρα της και ο τελβές έχει ένα ευδιάκριτο «Σ» (Σαμαράς) στη μοίρα τους. Η επιδραστικότητα του πρωθυπουργού δεν πρόκειται να παραμείνει με τους ζορισμένους ζηλωτές του. Τον βορρά θα τον κανακέψει ο Καραμανλής στη θέση του ανηψιού και είναι το μόνο τηλεχειριστήριο που δεν δουλεύει, εννοώ της Θεσσαλονίκης, όπου τα κόμματα έχουν κόσμο, αλλά πολύ μπερδεμένον.Το μεταναστευτικό, η επίταξη, ο πόθος της μπουλντόζας στο Ελληνικό και τα ταξίματα παντού, δεν κρύβουν την φτώχεια που μεγαλώνει και έναν «πατριωτισμό» του τύπου «απόθανε ο Κονδύλης μας, πάει κι ο Βενιζέλος, την πούλεψε κι ο Δεμερτζής που θα ‘φερνε το τέλος».
