Δεν ξέρω αν ζηλεύω τους ανθρώπους που δεν έχουν συνδέσει τον έρωτα με την θλίψη ή την απώλεια. Δεν ξέρω αν ζηλεύω τους ανθρώπους που αντιλαμβάνονται τον έρωτα σαν έναν απλό προπομπό της ζεστής και γόνιμης αγάπης. Δεν ξέρω αν ο Μιμίκος και η Μαίρη, ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, ο Σιντ και η Νάνση θα συνέχιζαν να είναι όμορφοι στα εξήντα τους διαβάζοντας βιβλία δίπλα απ’ την σόμπα. Ξέρω μόνο ότι τα δέντρα κρατούν για πολύ λίγο τα τέλεια άνθη τους, και σε όσα δεν σκορπίσει ο άνεμος τα πέταλα τους μακριά, γίνονται στην συνέχεια φρούτα γλυκερά, που τελικώς σαπίζουν.
Ετικέτες: έρωτας