O συμπαθέστατος κατά τα άλλα ανηψιός του ανηψιού του Εθνάρχη, γελαστός νεοσσός σε φωλιά κωλοπετσωμένων εργολάβων, ανήγγειλε περιχαρής πως το μετρό τα θέλει τα χρονάκια του (σε δυόμιση τα λογάριασε) διότι dura lex, sed lex. Διότι δεν είμεθα χώρα-χάρβαλο, έχουμε διαδικασίες. Για να υπάρξει υπεύθυνος διαχείρισης, η νομολογία απαιτεί ένα παρθένο δάσος με αγγούρια, χώρια οι προσφυγές και οι ενστάσεις. Όσο για το ράβε-ξήλωνε των αρχαιοτήτων της Βενιζέλου, ένα δεκαοχτάμηνο εξορίας και επαναπατρισμού θα χρειαστεί. Άρα μετρό από το 2023 και βλέπουμε.
Κι εγώ θυμήθηκα τη μοναδική φορά που μπήκα σε ομάδα έργου για ένα σχέδιο της Περιφέρειας, δεν είχα τα λεφτά για να διευθύνω την επιχείρηση, προσφέρθηκε μια αφεντικίνα που «ήξερε» κόσμο, η πρόταση πέρασε με άριστα από όλες τις επιτροπές και τους φαρισαίους κι όμως πήραμε τον πούλο, διότι η αφεντικίνα ή αφέντισσα, κυρία Σταθάτου μου, έκλεισε το μάτι στον δεύτερο, πήρε το διάφορό της και παραιτήθηκε από το έργο.
Και θυμήθηκα τον συνάδελφο που έψαχνε μικρές εργολαβίες να υπάρξει και βρίσκει μερικά χιλιόμετρα επαρχιακού δρόμου, φτιάχνει τα χαρτιά και τα κουρίκουλα βίτια, και τον επισκέπτεται ασλάνι στη βιτρίνα της υπηρεσίας και του δηλώνει πως θα επιλεγεί, αρκεί να καταφέρει να τελειώσει το έργο με ένα 25%. «25% μίζα, δεν είναι υπερβολική;» ρωτάει σεμνά τον μεσάζοντα. Εκείνος κόντεψε να κατουρηθεί από τα γέλια: «δεν κατάλαβες, φλωράκι! 25% θα λάβεις για να τελειώσεις τη δουλειά. Εμείς θα πάρουμε το 75%, κι αν θέλεις».
Στην γενική ανασυγκρότηση του κράτους, που εκτελεί ο υπουργικός θίασος των χαλασοχώρηδων, (αντικαθιστώντας τα σαΐνια της «αλληλέγγυας οικονομίας») ένας υπουργός επί των υποδομών και έτσι, έπρεπε να βουτήξει την γραφειοκρατία από τις κοχόνες και να κάνει τα δυόμιση χρόνια δυόμιση μήνες. Αντ’ αυτού, χασκογελούσε ευτυχής. Ανακάλυψε το απροσμάχητον κράτος. Και ο Μητσοτάκης δεν πρόκειται μήτε κιχ να βγάλει, αλλάζοντάς τον. Διότι η Σαλονίκη είναι έρμαιο του Καραμανλισμού, του Φτερωτού Γιατρού και της Ντόρας που κρατάει τα ηνία των μπαγιάτηδων όσο υπάρχει τάση Μαρεβισμού. Όσο για τον Καραμανλή, τον θείο, δεν τo ‘χει σε τίποτα να αγκαλιάσει τον Υρκανό τον Σύριζα, όπως έπραττε επί πέντε χρόνια.
Το πρόγραμμα Τσίπρα, από την άλλη, πάνω στα χνάρια των νέων Ευρωπαίων που κανονίζουν τις μικρές χώρες, έχει ελαφρές διαφορές απο το πρόγραμμα της κυβέρνησης. Άκουσα δυο φορές την κυρία Νοτοπούλου να αγορεύει και δεν σάστισα. Άριστος ο κειμενογράφος της, αλλα χρειάζεται και ορθοφωνιστή, διότι μιλώντας εκτός χειρογράφου, τόνιζε και πρόφερε ως καπουτζηδιανή παεζάνα. Ωστόσο θα εξελιχθεί αδοκήτως και εν θριάμβω. Διότι ο Μπακογιάννης το δημαρχόπουλο, τάχα διάδοχος, κάνει δύο λάθη ανά νανοσεκόντ, και δεύτερος στη διαδοχή της Νέας Δημοκρατίας, είναι ο Τσίπρας, με ελαφρές παραλλαγές και τροποποιήσεις.
Η πρωτεύουσα του ελληνικού βορρά είναι από καιρό πρωτεύουσα του Σαρακατσανισμού: ένα καλό παιδί κρατάει το φλάμπουρο, σέρνει τον χορό, ορίζει τη Σαλονίκη στο φαίησμπουκ ως έδρα Περιφέρειας κεντρικής Μακεδονίας, χαραμίζει το Επταπύργιο ως έδρα για τις καβαλερίες ρουστικάνες, ενώ το Μέγαρο αραχνιάζει, αυτός που νόμιζε πως θα εντάξει στην Ουνέσκο την Αμφίπολη αλλά και κήρυξε τρία ΕΣΠΑ για την πόλη, ήτοι παλιά παραλία, Αριστοτέλους και Διοικητήριο. Σιγά τα ωά και σιγά τα λεφτά.
Όσο για ξήλωμα και επιστροφή των αρχαίων της Βενιζέλου, αυτό που θα λείψει τελεσιδίκως, ήτοι την Αυθεντικότητα, είναι σα να ζητάς απ’ τον Αττίλα να μη κόβει κεφαλές με την αξίνα, αλλά να προηγείται γενική αναισθησία.
Αλλοιώς είσαι σκηνογράφος, κυνηγός στείρων εντυπώσεων και όχι αρχαιολόγος ή αναστηλωτής. Στην καλύτερη περίπτωση, ο μακαρίτης ο Μικές Καραπιπέρης, που όποτε ήθελε να κλείσει το πλάνο ενός μεσαιωνικού τοίχου και η κάμερα έπρεπε να κινηθεί, έφτιαχνε στο τσάκα τσάκα ένα καλούπι από έναν παλαιό τοίχο, το έβαφε με πειστικά βυζαντινί χρώματα και έκλεινε πειστικά το κενό που ενοχλούσε τον ικανό οπερατέρ Αρβανίτη.
Εσείς, οι άρχοντες και κριτές των αρχαιοτήτων της Βενιζέλου, μπορείτε να πετάξετε όλα τα «αυθεντικά» σε χωματερή, αφού προηγουμένως σκανάρετε τρισδιάστατα όλα τα ευρήματα και τα ερείπια. Η τεχνολογία επιτρέπει πλέον πειστικότατες ψηφιακές αποκαταστάσεις και οι χρήστες του μετρό μπορούν να προσπερνούν χαζεύοντας την πολιτιστική μας κληρονομιά εισπνέοντες βιωματικόν ιστορικόν καθαρόν αέρα. Αυτό μη το πείτε στα νέα μέλη του ΚΑΣ, διότι το ΥΠΠΟΑ θα αποκτήσει πλήθος πανάκριβων οικοπέδων άνευ μνημείων και αρχαιοτήτων, καθώς όποιος τα νοσταλγεί, αρκεί να ανοίξει ένα ειδικό μηχάνημα.
Αλλά άμα δεν ξέρεις και σ’ αρέσει που δεν ξέρεις, πρέπει επειγόντως να γραφτείς σε ταχύρρυθμο σεμινάριο με θέμα «πώς μια πόλη ενός εκατομυρίου να αποκτήσει πέντε εκατομμύρια τουρίστες». Όπως συμβαίνει με καμιά εκατοστή χώρες του πλανήτη. Αλλά μάλλον μετέφραζες το Θεσσαλονίκη resilient σε Θεσσαλονίκη ρεζίλω.
