Όταν άρχισε η Κρίση να δείχνει κυνόδοντες στην χώρα, η πρώτη αντίδραση του Γενικού Κοινού ήταν πως μάλλον βλέπει εφιάλτη και κυνήγησε τον Ηγεμόνα που έταζε βραχεία την ανάρρωση. Ωραίες εποχές, γεμάτες αισιοδοξία.

Ακολούθησε μια καταιγίδα μεγάλης σύγχυσης που οδηγούσε τους εκλογείς αποκλειστικά προς αυτούς που έσκιζαν χαρτιά υπέρ του λαϊκού συμφέροντος. Αυτό κράτησε έως το 2015, ενώ το τελευταίο σκιάχτρο του δικομματισμού, παλαιόθεν ακμάζον, οδήγησε σε αξιοθρήνητα ποσοστά τα δύο πρώτα κόμματα, ενώ ο Σύριζα υπέστη εσωτερική πάχυνση, στηριγμένη στην ιδέα πως η Ευρώπη τα φτύνει και έρχεται μια νέα διακρατική τσοτσιάλα, που θα μας ξυπνούσε με σερενάτες.

Έκτοτε κυβερνούν Ευραπαϊκες απόψεις περι του γλυτωμού και του σωσμού, αλλά η γενική πεποίθηση ήταν πως τα παιδιά μπορεί να φέρονται παράξενα, αλλά έχουν την Ελλάδα μέσα στην καρδιά τους.

Κύριο χαρακτηριστικό της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης ήταν η ανυπαρξία τους.

Ο Σύριζα ξεκίνησε με εγχειρίδιο χρήσεως και μελετημένα χτυπήματα. Οι στόχοι του ξεκίνησαν από απλά και ταπεινά ζητήματα και σε κάθε κέρδος, μικρό η μεγάλο, οι στόχοι αναπροσαρμόζονταν. Αρχικά ήταν να γλυτώσουν την καταβαράθρωση και ανά εξάμηνο έφτασαν σε μονοψήφιες διαφορές, αλλά όταν είδαν πως οι γλίσχρες παροχές που έδιναν σε περιόδους αφαίμαξης, στοχεύουν πλέον στην διασφάλιση μιας μικρής σχετικής πλειοψηφίας της Νέας Δημοκρατίας, που θα οδηγούσε τον Σύριζα σε διορθωτικό ρόλο.

Πώς θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο; Μόνον με την αφαίρεση ψήφων από την Νέα Δημοκρατία. Και πως θα γινόταν αυτό; Όχι βέβαια με την δημιουργία κοψοχέρηδων, αλλά με την διόγκωση της ακροδεξιάς και των συντηρητικών απόψεων! Ο φόβος των Κεντρώων μη και τους θεωρήσουν οπισθοδρομικούς, τους έφερε υποστηρικτές του «κοινωνικού προσώπου» του Σύριζα και στην υποστήριξη νομοσχεδίων αρωματισμένων με άνθη προόδου, με ελάχιστη επιρροή στην είσπραξη κονδυλίων.

Αφήστε που από τις πολυάριθμες νέες διοικητικές δομές που στήθηκαν, αρίστευσαν τα τσακαλάκια που έμαθαν να εισπράττουν τα πάντα από του πάντες.

Επιπλέον, πατριώτες, υπερπατριώτες, φοβικοί και εξαγριωμένοι με τα εξαγνιστικά πειράματα, δεν αφαιρούν βέβαια από τον Σύριζα ψήφους, αλλά από την Νέα Δημοκρατία και το Κέντρο.

Επιμένω πως το όνειρο της κυβέρνησης είναι να βρίσκεται τσίμα τσίμα με τον κύριο Κυριάκο, με παρέα την μισή ελληνική εκλογική πελατεία, αλλά ως Τρίτη εκδοχή, να ξετσουτσουμίσει μια καραδεξιά, που θα αναγκάσει τα νέα κυβερνητικά σενάρια, να την λάβουν υπόψη.

Έχω και άλλη πραμάτεια, αλλά προσώρας οι εκκρεμότητες δεν δείχνουν άλλον αστερισμό.