H συνέγγιση του αριθμού 300 στην κοινοβουλευτική έγκριση της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού, είναι εντυπωσιακή και ξεπερνάει την αθυμία μιας συναίνεσης που οφείλεται σε ψυχρό μέτρημα κουκκιών. Διότι βάση της άθροισης ήταν ένα πρωτοφανές μεταπολεμικά φαινόμενο: οι ψήφοι του ΚΚΕ, επέδρασαν στην ψήφιση. Χωρις ΚΚΕ, κανένα αριστερό κόμμα δεν θα συνεργαζόταν με την «παμπόνηρη, επάρατο δεξιά».

Παρόμοιες στενές σχέσεις είχαν να παρατηρηθούν από το 1989, για να σημαδευτεί η έκπτωση Ανδρέα, ένα γεγονός που ουσιαστικά οδήγηση στην κατίσχυση του μεταΠΑΣΟΚ μετά τέσσερα χρόνια και σε ενδεκαετή κυριαρχία του. Οι ψηφοφόροι τράβηξαν τέτοια λαχτάρα με τον ράθυμο τρόπο διακυβέρνησης 2004 – 2009 και τον Αγριόχοιρο της Κρίσης που ακόμη εκτελεί τα ζωντανά μας μετά τα μεσάνυχτα, ώστε περάσαμε σχεδόν μια δεκαετία όπου κυριάρχησαν οι πιο ζαβές συνδυαστικές κομμάτων και στελεχών που αν τις γνώριζαν το 1949 ή το 1959, θα είχαμε μαζικές αυτοκτονίες.

Η πολιτική επιθετικότητα του ΚΚΕ και οι μεθοριακές γραμμές που θέτει, θα μας ξαφνιάζουν στο επόμενο διάστημα, επειδή ο Σύριζα αναγκαστικά θα μεγαλώσει σε βάρος της σοσιαλδημοκρατίας και ενδιαμέσως υπάρχουν ομάδες που έχουν υπερβεί πολλά «αριστερά» όρια, διακονώντας ή επινοώντας διάφορες θεωρίες εξανάστασης.

Πενήντα ένα χρόνια εφέτος έκλεισαν από την περιλάλητη «διάσπαση» που χωρις να συμβάλει υπερβολικά προς έναν «σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο» κατέληξε να θεωρεί πως η Αριστερά διαμοιράστηκε ανάμεσα σε στριφνούς ανθρώπους που νοιάζονταν για μια παράδοξη εξέλιξη και ομάδες ανθρωπιστών, πολλοί από τους οποίους μόνον αριστεροί δεν ήταν. Η κατάσταση που αδοκήτως διαμορφώνεται, ίσως σημάνει την έναρξη μιας εξελικτικής διαδικασίας, ίσως πάλι να είναι μία αλλαγή περιστροφής ενός άξονα.

Άλλαξαν πολλά έκτοτε. Στη μουσική, στη λογοτεχνία, στην Αγορά, στην Πολιτική. Αλλά επιβεβαιώνεται πως όλα είναι κυκλοι που τρίζουν, ανάλογα το υλικό.