Η επανάληψη δεν είναι μήτηρ μαθήσεως, ιδίως αν είσαι φρέσικος στην εξουσία. Κατανοητό. Αλλά παρακαλώ να λογαριάσετε, κι ας φαίνεται βλακώδες, πως μια καλώς λειτουργούσα αντιπολίτευση είναι το α και το ω μιας καλής διακυβέρνησης. Τα υπόλοιπα, είναι μπουχός.
Θεωρώ σίγουρο πως η αμηχανία των πρώτων εβδομάδων του Σύριζα στην αντιπολίτευση, διαβάστηκε λάθος από την κυβέρνηση. Θεώρησε πως τα γκουξου μούξου των πρώτων ημερών, από κεφαλής τέως πρωθυπουργού έως ονύχων δικαιωματιστών, προέλεγαν ένα μίζερο μέλλον για τους ηττημένους.
Σύμφωνοι, έμοιαζε στο κατακαλόκαιρο με ένα είδος δασικής πυρκαγιάς. Αλλά σε τέτοιες φωτιές, ρίχνεις χώμα ή νερό, φτιάχνεις κάτι αντιπυρικό ξερωγώ -δεν μαζεύεις πευκοβελόνες για να ταΐσεις τη φωτιά. Φωτιά θα κάψει τα μπατζάκια σου διότι.
Επειδή ο Μητσοτάκης κάνει πολλά πράγματα μαζί, ή καλύτερα, τηρεί ένα πρόγραμμα, ένα όρντινο, ώστε να υπάρχει το κάτι τις του κάθε μέρα και κάθε ώρα και λεπτό, είχα προειδοποιήσει, ως αρθρογράφος -φούρναρης, πως μπορεί να συγκέντρωσε ένα μίγμα λαμπρών βιογραφικών και μερικά χατιροχατίρια, αλλά γύρω του εντέλει ζούνε σαματατζήδες, ανίκανοι να λογαριάσουν με ακρίβεια τις φύρες ενός χρονοδιαγράμματος.
Ας αφήσω τους μελοδραματικούς στην μοίρα τους, όπως τον κύριο Άδωνι και την κυρία που αλλάζει διοικήσεις άνευ λόγου, κι ας περιοριστώ σε κάτι προφανές: στον χειρισμό των τροποποιήσεων του ποινικού κώδικα.
Η κυβέρνηση, αυτό έπρεπε να αλλάξει πρώτα απ΄όλα, αν είχε στις τάξεις της έναν πρακτικό τύπο που θα τσεκάριζε τις προτεραιότητες. Ηταν σαφές πως οι μολότοφ και τα σχετικά με καταλήψεις και με «άβατα» (αρκετά διογκωμένα όλα -ως φούρναρης μιλώ) θα έπρεπε να προταχθούν σε αυστηρότητα, αντί να δουλεύουν τον αλγόριθμο των κτιρίων υπο κατάληψη.
Δεν το έπραξε, με αποτέλεσμα, δεκαετίες μετά την διάσπαση του ατόμου, ο Χρυσοχοΐδης να αυτοδιασπαστεί τάχιστα.
Αλλά το επιτελικό κράτος έμοιαζε με το γκαζοζέν της εποχής Γκαμελέν. O ποινικός κώδικας, ήταν σαφές πως θα έπαιρνε καιρό, ώσπου να ξυπνήσουν οι υπουργάρες και να δουλέψουν. Ορθώς η κυβέρνηση είπε πως θα τον αλλάξει, αλλά από τις πολλές τράμπες μεταξύ των υπηρεσιών, μας έδωσαν τελευταία προθεσμία να περάσει ως νόμος, την 15η Νοεμβρίου. Πέφτει Παρασκευή. Άρα, στο Πολυτεχνείο που πέφτει Κυριακή, θα υπάρχει το ΦΕΚ για να δουλέψει η μολοτοφοβία; Δύσκολο. Αλλά και να γίνει, κατόπιν ακροβασιών, έως την Παρασκευή, ό,τι και να γίνει, όποιον και να πιάσουν, οι δικαστές θα δούνε πλημμέλημα και θα τονε στείλουν σπίτι του. Από σήμερα και για δύο εβδομάδες, δεν θα πιάσουνε κανέναν μολοτοφιτζή, διότι έχει και η χαζομάρα τα όριά της.
Ήρθε και η πρόφαση –κάτι δικανικά πρόσθετα στο δεκανίκι των «διαδικασιών» της Βουλής, η αντιπολίτευση έχει περιθώριο να παίξει την παραπονεμένη και θα το πράξει, η εικόνα μιας κυβέρνησης σάμπως αυταρχικής βολεύει διαχρονικώς μετά τον πόλεμο της Κορέας, ενώ οι πληθυσμοί που επιθυμούν έναν τζόρα που να ξέρει να σφίγγει τα λουριά, δεν είναι λίγοι.
Πολλές φορές έχω εξηγήσει πως η πολυσυζητημένη πολυδιάσπαση της Αριστεράς, είναι μύθος μπροστά στα δεξιά φέουδα, ειδικά στα συνδυασμένα με άπειρους σχετικά χειριστές.
Εγώ ξέρω γιατί το κάνουν, αλλά δεν το λέω. Οφλάντισα, βαριέστησα. Η υπόλοιπη ζωή θα περάσει μεταξύ Σαλβίνι και εναλλακτικών παρελάσεων. Αλλά τον Φρανκ Ζάππα, θα τον εκτιμούν όλο και λιγότεροι. Γι αυτό και θα βαράω την γκλάβα με μολότ.
