Το υψηλό ή χαμηλό εκλογικό ποσοστό ενός κόμματος δεν συνιστά ναύλωση ψήφων. Από την άλλη, όταν ένα κόμμα δέχεται μια αναπάντεχη προσφορά, καθώς το 24% των Ευρωεκλογών έγινε κοντά 32% στις εθνικές εκλογές, μήτε στον Σύριζα φορτώνει βλέψεις κι άλλης ανάκαμψης, μήτε την σημερινή κυβέρνηση φορτώνει με ανησυχίες πριν την ώρα τους. Ωστόσο θεωρώ πιθανό και τα δύο κομματα να ορέγονται όχι βέβαια να εξανεμίσουν το ΚΚΕ, μήτε να τους ενοχλεί ο Βελόπουλος, αλλά σίγουρα βλέπουν ως «στα κρεμαστάρια σφαχτάρια τα ρούχα» του Κινάλ.
Πριν επιδοθούν στην κρεωφαγία ωστόσο, είναι καλό να μη θεωρούν πως πρέπει να τηρήσουν νηστεία στις καθιερωμένες ημέρες, θρησκευτικώς εννοώ. Αμφότερα τα κόμματα έχουν ήδη ευνοήσει δύο εξωμήτριες διαδικασίες που φράζουν τον δρόμο για έναν ανώδυνο τοκετό.
Ο μεν Σύριζα, με την Δημοκρατική συμπαράταξη που επινόησε, κοιλοπονώντας ως βουνό και βγάζοντας ποντίκι, κι έχοντας μια βαρβάτη τάση εσωτερικά να ιδούν το κόμμα τους ως αριστερό, δύσκολα θα πείσουν τους έμπειρους κέντρους -απόκεντρους υπό την Γεννηματά, να συμπεριληφθούν στην λεγεώνα των ξένων του. Μόνον ένα σχήμα οργανικής σύμπλευσης βλέπω πιθανό. Όπως το δοκίμασαν με επιτυχία με τον καραμανλίζοντα Καμμένο. Αλλά βέβαια, το 3% του Βαρουφάκη περιμένει αμάν και πως μια τέτοια σύμπραξη, καθώς όλο και κάποιος εσωτερικός αριστεριστής δεν θα χάψει την συνεργασία αυτή.
Κι ακόμη χειρότερα για τον Σύριζα, αν επικρατήσουν οι του εξεγερτικού φάσματος, αρκετοί κεντρίζοντας ψηφοφόροι θα λακκίσουν όχι βέβαια στον Μητσοτάκη, αλλά στο Κινάλ! Ωστόσο η πρόκληση είναι μεγάλη και επιθυμητή, καθώς αν τα βρούνε ως συμπαγής (τρόπος του λέγειν) κεντροαριστερά, θα μειωθεί μεν η εξαγγελία της «νέας επανάστασης» αλλά θα αναστηθεί ο Ανδρεϊσμός εν μήνη φωτός και εν δόξη, αν βέβαια ο Τσίπρας το μελετήσει το θέμα περισσότερο εύστοχα.
Γιατί θα γίνει αυτό; Διότι όταν το μπακαλοτέφτερο των δημοσκοπήσεων, με αυτήν την νέα σύνθεση γράψει ΝΔ 40% – Κεντροαριστερά 40%, άλλα πέλαγα θα ανθίζουν με νεκρές φιλοδοξίες, και κυρίως, η Λάμια της Διάσπασης των Βογιάρων θα αρχίσει να υπονομεύει την Κρητική Οικογένεια.
Πάμε τώρα στην κυβερνώσα παράταξη. Αν συμπράξει με το Κινάλ, και με διάδοχο άλλον της Κρητικής Σχολής με ρουμελιώτικο αίμα, λέγε με Μπακογιάννη, αργότερα, δεν πρόκειται βέβαια με καμία ίντριγκα να ανέβει τεχνητά στο ακατανίκητο 48%, αλλά θα χάσει τη μισή από την αύξηση, αφού θα λακκίσει η Ορμπανική δεξιά προς την Ελληνική λύση, αλλά όλο και κάποιος «αντάρτης» από Μεσσηνία μεριά, μπορεί να αποστασιοποιηθεί.
Γιατί τώρα γράφω αυτά τα θεοσοφιστικά του στύλ «Γκουρού ντέβα Ωμ» Μαχαρίσι Μουμπάι Μπόλιγουντ; Διότι κοντεύουμε την ΔΕΘ και κυβέρνηση δεν υπάρχει. Έχει αναλάβει τον συντονισμό μια εκτελεστική επιτροπή με ελάχιστους κοινοβουλευτικούς, στους οποίους κόλλησαν ένα αυτοκόλλητο παράσημο και τους έδωσαν μια κάρτα εισόδου που λήγει στο τέλος του 2019. Μετά, πρώτη αξιολόγηση, ήτοι μία άγνωστη θεότητα των Ολυμπίων θεών. Μπορεί η Ίρις, μπορεί η Έρις, μπορεί η Ενοδία.
70 – 30 ψηφίζω υπέρ της ένωσης Σύριζα – Κιναλίου, αφού η Δεξιά έχει ποντάρει τα πάντα στην μάλλον βιαστική και αμείλικτη “πρόοδο” όπως σε αρχαιότερα χρόνια, άρα θα παιχτεί και πάλι η ιστορία του Νέσσου με τον Ηρακλή.