Η διαφορά απόφασης και γαλιφιάς έγκειται στο ότι αμφότερες οδηγούν στο ίδιο ζορισμένο περιβάλλον, αλλά η πρωτεΐνη της απόφασης περιτυλίγεται από ένα περικάλυμμα γαλιφιάς.

Αναφέρομαι στον τρόπο που η κυβέρνηση πασάρει τις αποφάσεις της. Για αντιπολίτευση, δεν επιθυμώ να σχολιάσω. Δεν θυμάμαι αντιπολίτευση που να φέρθηκε διαφορετικά από την σημερινή. Ο Μπαλαούρας χασκοχαμογελών σελφίζοντας μπροστά στον εξοντωμένο από την ράσπα του Χρόνου Μανώλη Γλέζο, τα λέει όλα. Xαλάστηκα τόσο πολύ από το αποτρόπαιο σκηνικό, ώστε αναζήτησα μια φωτογραφία που όποτε την βλέπω, χάνω μεγάλο μέρος απο την μακροθυμία μου. Είναι το κομμένο κεφάλι του Άρη Βελουχιώτη, ένα προφίλ που συνοδεύεται από γλωσσικό διασυρμό.

Η κυβέρνηση πάντοτε προσφέρει χαλβά πριν ποτίσει με φαρμάκι το πόπολο. Ενώ σε όλα τα τραπέζια της χώρας, οι συνδαιτημόνες, εάν ένα πιάτο ατυχήσει μαγειρικώς, λένε, μεταξύ σοβαρού και αστείου «Πιφ! Λύσσα το έκανες! Έχει κανα χαλβαδάκι να με φύγει το μούδιασμα;»

Απλά μαθήματα, όταν ο κυβερνήτης είναι φρέσικος, άμαθος και μητσοτακικός. Κανένας δεν θυμάται την τέχνη της άσωτης ακηδίας που είχαν οι καραμανλικοί, φουλέρνοντας τους Συριζαίους. Αλλά τότε τους έλεγαν Ανέλους και ήτονε δεξιάντζες και ελεύθεροι να διαχειρίζονται την Εκκλησία, τα «εθνικά ζητήματα» και τον Στρατό.

Είναι ο μόνος λόγος που ουδέποτε θα συγχωρήσω την κυβέρνηση 2015-2019. Και βέβαια, τα ίδια έχω να δηλώσω για τον «εθνάρχη» Καραμανλή και πώς ξεγλύστρησε από την υπόθεση Μέρτεν, τον Γεώργιο Παπανδρέου του «πιστεύομεν και εις την λαοκρατίαν» που υπήρξε πολιτικός προϊστάμενος των Χιτών και χώθηκε στον Συναγερμό του Παπάγου για να επιβιώσει.

Από την ίδια σκοπιά, νομίζω πως η πιο αχρείαστη και επικίνδυνη άσκηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, είναι η ανόητη εντύπωση πως εξασφαλίζει ανοσία με τις διοικητικες πυραμίδες που έστησε και την άρνησή του να καταλάβει πως βλέπουμε καθαρά έναν αρουραίο που μας τον πασάρει για παπάκι Πεκίνου.

Καλέσατε άραγε την Φρουρά κι εσείς;