Ένας οικολόγος κι ένας άντε μην ξεράσω, υποστηρίζουν εντέχνως δήθεν κυβερνητικά επιχειρήματα για να πριονίσουν ζητήματα του «μακεδονικού» ζητήματος. Ακόμη κι αυτά που τους έβαλαν να ψελλίσουν είναι νηπιακά, γραώδη και χαμαίζηλα.

Δι ο και σπεύδω να τους ειπώ: είστε μαλάκες και δικάστε με, αν σας βαστάει. Ρεζίληδες. Ειδικά αυτό με τον Παύλο Μελά που παρουσιάζεται να υπεραμύνεται των «μακεδονικών» δικαίων, αν δεν δούλευα γδυμνός ωσάν τον σάλιαγκα, θα το έσκιζα το κιμονό μου.

Και πάντα θυμάμαι τον κοινοτάρχη να καταθέτει στεφάνι σε μνημόσυνο, χαιρετώντας σαν τον Μπένι Χιλ και κράζοντας:

Καραβαγγέλα. Καραβαγγέλα. Ντεν πέτανε. Ζιφ μεστην πσυχή μας. Καραβαγγέλα.

Υπάρχει και εκδοχή για Πάβλο Μέλα.

Είμαστε λαός προσφύγων και σχηματίζουμε μικρές πατρίδες. Αιώνες τώρα. Οι θεωρίες της καθαρότητας του αίματος, χάρισμά σας, ντουγάνια. Υπάρχουμε και θα υπάρχουμε διότι όταν είμαστε στα συγκαλά μας, μετράμε το φρόνημα και μόνον αυτό. Και η γλώσσα ή το ιδιόλεκτο είναι μόνον ένα κομμάτι του παζλ που βιώνουμε.

Ακατάσχετες στρώσεις γενεών, κυριαρχούν στις ιστορικές μας φάσεις. Α, υπάρχει και μία που αγωνίστηκε για την «καθαρότητα». Λέγονταν Λακεδαιμόνιοι, εάν δε λαθεύω. Ακόμη κι αυτοί, τα άλλαξαν στο τέλος. Ανέλπιδα.

Εσείς είστε τα Όρκ και οι Σκιάποδες του παρόντος και του μέλλοντός μας. Δεν πρόκειται να χαραμίσω μήτε λέξη για αποδεικτικά στοιχεία.  Στούρνοι, ε στούρνοι.