Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Κανένα συγγραφικό μου τέχνασμα και καμία ανάμνηση δεν κατάφεραν να με πάρουν μακριά από το τώρα. Είμαι στο άνετο διαμέρισμά μου που απέκτησα με κόπο, τον καιρό που δεν είχε τίποτα μεγαλύτερη σημασία, από το να έχεις ένα δικό σου κεραμίδι. Πίνω καφέ στο μεγάλο μπαλκόνι με τα λουλούδια, που είναι στα καλύτερά τους. Δεν θέλω να ξανακούσω ποτέ για την άνοιξη που αν δεν την βρεις την φτιάχνεις. Αυτό το κάνω με τη μαγιονέζα και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία.
Λιβανιστήρια, εικονοστάσι με αγιασμό, και στέφανα μέσα σε θήκη, δεν έχω. Ούτε καντήλι να ανάψω έστω για σήμερα, κι ας μην πιστεύω. Αυτή η φλογίτσα έχει κάτι αισιόδοξο. Μοιάζει με το κεράκι που καίει στα πρώτα σου γενέθλια, που έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου να χαρείς, να πετύχεις, να φας την τούρτα σου, να φας τα μούτρα σου.
Οι φίλοι δεν κλείστηκαν τώρα στα σπίτια τους. Το έχουν κάνει συνειδητά εδώ και χρόνια. Ατομικός πολιτισμός. Η δική σου μοναδική αισθητική, ανέχεται μόνο το δικό σου αστείο, τη δική σου άποψη, κουνάς ρυθμικά τα πόδια, μόνο με την δική σου γιου τιουμπ λιστ. Την αναμνηστική φωτογραφία από την Ανάσταση του 2021, δεν θα σου την τραβήξει κανείς. Μια χαρά μπορείς μόνος σου, που ξέρεις τις γωνίες, κάτω από το φως που σε κολακεύει, που ξέρεις πιο είναι το καλό σου προφίλ.
Για βράδυ κάνουμε διατροφή, θα φάμε σαλάτα και φιλέτο κοτόπουλο και μηλίτη με στέβια. Το τελευταίο γεύμα της ημέρας είναι για εμάς στις 9. Αλλά θα μείνουμε ξύπνιοι (και σίγουρα πεινασμένοι) ως τις 12. Θα μου πεις και να θέλαμε να κοιμηθούμε, θα γίνει τέτοιος χαμός με τα βαρελότα που θα πεταχτούμε στον αέρα. Όταν είσαι στην εκκλησία τα μπαμ μπουμ καλύπτουν την θεία λειτουργία. Ο θόρυβος πάντα σε γλιτώνει από κάτι. Όπως τα παιδάκια βάζουν το χέρι στα αυτιά και κάνουν συνεχόμενο ηηηηηηη για να γλιτώσουν την μουρμούρα της μαμάς.
Αύριο, Κυριακή του Πάσχα, θα είναι κάπως αλλιώς. Στα γύρω μπαλκόνια γίνεται συνήθως γλέντι. Όλοι αυτοί που έκαναν τρισάγιο σε Μπάουι, Αρίθα Φράνκλιν και Λέμι, χορεύουν σε βαλκανική εκτέλεση το «στου παιδιού μου τη χαρά έσφαξα έναν κόκορα». Μετά τους κουβαλάνε λιώμα στην πλάτη οι συγγενείς, όπως ο Τρίτσης το σακάκι του.
Πήρα και άλλη μια σημαντική απόφαση. Το κρέας και μια μερίδα κοκορέτσι θα έρθει στην πόρτα μας με ντελίβερι, όπως ακριβώς και οι ευχές των δικών μας ανθρώπων και των πιστών μας φόλοουερς.
