Πρέπει, λάου-λάου, να ξεψαχνίζουμε την νέα ρητορική τέχνη, που θεωρείται ανεκτή από την σημερινή κυβέρνηση. Θέλει δουλίτσα, η οποία ενδεχομένως να ευτυχήσει όταν περάσουν αρκετά χρονάκια. Ωστόσο, η δουλειά με την πώληση βλημάτων, ή ό,τι άλλο ήθελε προκύψει, στην Σαουδικά Αραβία, επιτρέπει μερικές διαπιστώσεις.

Ξεκινάω από τα βασικά:

-Λόγω Τραμπ και άλλων γεγονότων, η σχέση ΗΠΑ-Σαουδίας, περνάει φάση ρόδων μυρωμένων.

-Ο πόλεμος των Ουαχαμπί με την Υεμένη των Φυλών, καλά κρατεί.

-Δεν είναι πρωτοφανής η παροχή αδιάθετου εξοπλισμού από χώρα σε χώρα.

-Η Ελλάδα είναι στο ΝΑΤΟ, και ευπειθής συνδρομήτρια.

Ας δούμε πόσο επηρεάζει τους οπαδούς του Σύριζα, αυτή η «πλέξη».

Έχουν έναν βόμβο στο αριστερό αυτί, από τέως συναγωνιστές που βρίσκονται στα υπέρυθρα κόμματα και συλλογικότητες. Αυτόν τον αντέχουν, όσο οι μουρμούρες τους ισοφαρίζονται από μία προσπάθεια για «αυτόνομη, ανεξάρτητη πολιτική», δηλαδή να συμμαχούν και με τον διάολο, προσωρινά, αρκεί να γλυτώνουν τα δύσκολα.

-Αλλά εάν αποκαλυφθεί, μέσω διαρροών, ή καμιάς δήλωσης, ότι την διάθεση των βλημάτων, την υπέδειξαν οι Αμερικάνοι, δηλαδή το ΝΑΤΟ, μερικοί ευπειθείς κοινοβουλευτικοί, ενδεχομένως να εξαγριωθούν.  Διότι άλλο να πράττεις κάτι επειδή το ποθείς, κι άλλο να το πράττεις επειδή άλλοι το ποθούν. Με την Συριζαϊκή λογική, εννοώ.

-Αυτό με τα «απόρρητα» και τις απειλές περί ποινών και έτσι, μπορεί να μην κρύβει κάτι λουφατζήδικο ή ύποπτο, αλλά ένα απλό μνημόνιο συναντίληψης μεταξύ Ελλάδας και υπερατλαντικού παράγοντα που δίνει άδεια για «ενίσχυση κοινών συμμάχων εναντίον της τρομοκρατίας». Λέω τώρα.

Φυσικά, δεν μου διέθεσε κανένας τίποτε απόρρητο. Ιδέες ρίχνω. Διότι έχω πίστη στην υπόρρητη σχέση πολλών παραγόντων με το ζήτημα. Στα λεξικά,νυπάρχουν οι ορισμοί που θα ζητήσετε, και οι διαφορές τους.

Έφαγα αρκετές ώρες ανασκαλεύοντας γκράδες, μάνλιχερ, ένφιλντ, αμερικάνικα, ιταλικά, γαλλικά και βρεττανικά όπλα, τους ικανούς οπλουργούς που τα κρατούσαν σε ετοιμότητα, τα εκατομμύρια βλημάτων που χρησιμοποιούσαν και τα λεφτά που κόστιζαν, ενίοτε τα όπλα τζαμπέ και οι σφαίρες φαρμάκι ο λογαριασμός. Επί εκατόν πενήντα χρόνια, ο ελαφρός οπλισμός πέρασε πιο φοβερές φάσεις απ’ ό,τι ο βαρύς.

Δεν ξέρω καν αν βρίσκεται στον σωστό δρόμο ο συλλογισμός μου.

Ξέρω όμως πως οι οπαδοί και το μπλοκ των βουλευτών της σημερινής πλειοψηφίας,ενδεχομένως να εξαγριωθούν (εν μέρει κι αυτό) μόνον στην περίπτωση που διαφανεί πως αυτά τα «απόρρητα» ήταν εντέλει μια υποταγή στα «εκείνων ρήματα».