Οι κυκλικοί χοροί ολοκληρώνονται σε τρίστρατα και πλατείες, ενώ οι νεκρονομικοί, με τα ανείπωτα εγκλήματα, στις γέφυρες. Οι όμορφες και ακατάδεχτες βιάζονται βάναυσα με το μάγουλο πιεσμένο σε τζαμλίκι, ώστε αν αντιδράσουν να μείνουν σημαδεμένες δια βίου. Απεναντίας τα μωράκια και τα νήπια, τα εξολοθρεύουν σιωπηλά και είναι εγκλήματα βαριά, γι αυτό και υπάρχουν και ως λογοτεχνία.

Ο κυκλικός χορός προαπαιτεί μια ξεχασμένη τελετουργία. Δηλαδή οι Φρύγες, οι Μαίδοι, οι Δενθελήτες και οι Δίοι Θράκες πρώτα στριμώχνουν τους οχτρούς σε κύκλο κι έπειτα τους διαμελίζουν ολοζώντανους άδοντας φιλοθάνατα και πεισιθάνατα κοντάκια. Αλλά τώρα έχομεν  μπολιτισμόν και το μέρος αυτό της τελετής λείπει. Πάντως το πέμπτο βήμα του συρτού και η επιμονή του λεβέντη στο να πατάει με θάρρος στον τσάμικο, είναι κρυφή απειλή στους καστρίτες, στους χωρίτες και στους τσομπάνηδες να θυμούνται πώς λυώνεται ο μισερός παεζάνος.

Μερικούς αιώνες πριν, δεν υπήρχε κυκλικός χορός παρά ένα μπούγιο επιδρομέων που βάδιζε ρυθμικά στο καλντερίμι θροΐζοντας ή γκλινγκλινίζοντας τσαπράζια για να έχουν τον φόβον των αυτοί που δεν δούλεψαν βρουμάλια, γάμησαν καταμεσής στα ραγκουτσάρια ή γεύτηκαν νερό της Αρετής που δίδεται μόνον πάνω στο Νεστινάρι.

Οι λαοί δεν μισούνται, αλλά δεν καταλαβαίνει ο ένας τον άλλον. Και Λαογραφία χωρις λαγνεία είναι Μητσοτάκης σε κανώ. Πάντως οι μάχες δεν ετελούντο -εχορεύοντο. Και αν δε μπιστέψετε λέκση τσακιστή από τα ως άνω, ρίξτε τα στην πτωχή υγεία μου που τελευταία δεν με φοβίζει, αλλά εκνευρίζει τον δήμιόν μου.