H κυβέρνηση, παρά το διαζύγιο με τους καραμανλικούς αντισαμαρικούς, διατηρεί την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Διότι η αδυναμία να δημιουργηθεί ένα έστω τσουρούτικο κέντρο, εμποδίστηκε από τους ονοματολάτρες του ΠΑΣΟΚ και τον  ενσυνείδητο χαμαιλεοντισμό του Ποτάμη. Πολλά στοιχεία επιβεβαιώνουν την γλύστρα του Σύριζα προς την κεντροαριστερά, αλλά ο Τσίπρας διαλέγει λησμονητέους και ημιαγνώστους ή παροπλισμένους υπουργήσιμους διότι ,πάνω απ’ όλα, ηγείται ενός θεωρητικά αριστερού κόμματος.

Έχω την εντύπωση πως οι κινήσεις του έχουν όλες την έγκριση αν όχι των Συμμάχων, τουλάχιστον του πρέσβεως και των ευρωπαιoκρατών. Οι βόλτες του Κουφοντίνα, οι νότες των Αμερικάνων και οι μπογιές στις πρεσβείες, ευχαριστούν τους οπαδούς, καθώς και η ανοχή στο μπαχαλιστάν. Γι’ αυτό και έπεισε τους εξωτερικούς υποστηρικτές που τον λανσάρουν να τον αφήνουν να ρουβικωνίζει αζημίως για το μέλλον του. Και εάν κάποιος του πει «ε, τσορτσοπ, το παρακάνεις» έχει έτοιμη την απάντηση. «Η αστυνομία μου είναι πιστή, σκληρή και αρραγής. Απόδειξη ότι προσήγαγε ή συνέλαβε ένα σωρό ατάκτους από την άλλη όχθη, που τιμήθηκε και με την προεικόνα του καραφασίστα. Θητείαν εκτίω, την κοινή υπόθεση υπηρετώ, το μέλλον μας ανήκει. Παίζω τον σκληρό, όπου δει, ακολουθώντας το κοινό σχέδιο»

Πιo λαϊκά, ένας κούκος που βάζει το αυγό του σε ξένες φωλιές, ανησυχεί για το αυγό του  φιδιού.