Μήτε Νεοδημοκράτης, μήτε Συριζαίος υπήρξα ποτέ. Τώρα παρακολουθώ τον δικομματισμό να σηκώνει κεφάλι, πέρα από τα άσφαιρα τα οποία ρίχνουν αμφότεροι. Οι τελευταίες επιδόσεις της Νέας Δημοκρατίας, όλες, μα όλες, είναι στον χώρο της εκτίμησης πως, ό,τι έχουν σκεφτεί, θέλει τον χρόνο του. Οι του Σύριζα πάλι, παρηγοριούνται πως τους έρριξαν τα ΜΜΕ, και ο Αρκάς. Προκειμένου να ζαλωθούν την κατηγορία της ατζαμωσύνης, καλά κάνουν.
Τους ένθερμους νεοδημοκράτες που διάβαζα (όλους τους διαβάζω!) θα τους κρίνω αρνητικά αν δεχτούν να τρυπώσουν στην Διοίκηση. Για τους ένθερμους Συριζαίους (όλους τους διαβάζω!), περιμένω να κοπάσει κάποια στιγμή ο θρήνος, για να συντάξουν μια αφήγηση πιστευτή. Αν περιμένουν από τον Τσίπρα, μαύρα τα μαντάτα που τους αναμένουν.
Δεν νομίζω πως θα είμαι ζωντανός όταν η Ελλάδα συνέλθει. Με Πλεύρη και Ραγκούση, αβγά δεν βάφονται. Η διάσπαση της Δεξιάς είναι βεβαιωμένο γεγονός και ο Μητσοτάκης δεν άρχισε ακόμη να ανακαλύπτει ραγάδες στο σύστημά του. Δεν μ΄ενοχλεί η επιτηδευμένη αμάθεια με την πρόδηλη καπατσωσύνη του Τσίπρα, καθώς δεν είδαμε και πολλή προκοπή από τους καθηγητάδες. Όπως δεν με ξενίζει η αμέριμνη διολίσθησή του προς την ηγεσία του Κέντρου, και αργότερα της Κεντροδεξιάς, με μπόλικα αριστερίστικα κρεματζούκια. Ο Μητσοτάκης δεν βλέπει ότι το μέλλον είναι εμποδισμένο από προεντεταμένο μπετόν. Ο Τσίπρας, δώδεκα χρόνια στο κουρμπέτι, δεν καταφέρνει να φτιάξει ένα ευπρόσωπο παρελθόν. Δεν θα την ξαναπατήσει. Και το μετείκασμά του, ο Ανδρέας, από τροτσκιστής ξεκίνησε.
Από το 2009, οι πλειοψηφίες παραμένουν εύθραυστες. Το κράτος παραμένει χελώνα από τα Γκαλαπάγκος και η άγρια πολιτική πανίδα τρέφεται από τα αποφάγια που της ρίχνουν οι τουρίστες μέσα στο κλουβί τους.
Πάντως, αμφότερα τα μελέτια, θα παραπλανούν όλο και λιγότερους. Δεν έχουν καταφέρει το βασικό: τις διαχωριστικές γραμμές. Και ο Σύριζα απέδειξε πως δεν βγάζει άφθες με την Δεξιά, όσο για την Δεξιά, εισοδίζει κεντρώους και ακροδεξιούς με τη σέσουλα.
Η δραματική έλλειψη της Γραμματικής, του Συντακτικού και ενός κοινά αποδεκτού λεξικού Όρων, αφήνει μέγα ρήγμα. Οι πάντες μεταφράζουν κινήματα, εκδοχές της Οικονομίας και της κοινωνικής συμπεριφοράς ακρίτως και ως έλαχε. Την επανάσταση του 1821 και τον διωγμό του 1822, μπορεί να τα τιμήσουμε από την ανάποδη. Οι γεννημένοι στα τελευταία χρόνια του εικοστού αιώνα και δώθε θα χειραφετηθούν όπου νά ναι. Τα παιδιά των μεσόκοπων και τα εγγόνια των γερόντων, ελπίζω να ενεργοποιήσουν το ναρκοπέδιο όπου πορευόμαστε αμέριμνοι.
Τσίπρας και Μητσοτάκης, παρά την ηλικιακή τους διαφορά, με παραπέμπουν σε στερεότυπα εφηβικής συμπεριφοράς. Σπασμωδικός ο ένας, στο χαβαλέ του ο άλλος. Τους περιστοιχίζουν θηλυκά μυαλά με περισσότερη στρατηγική σκέψη.