…καιρός τα παραπούλια

Ο καιρός θα δείξει εάν έχουμε να κάνουμε με έναν ρεφορμιστή πρωθυπουργό ή με έναν σπασίκλα που ονειρεύτηκε αλλαγές, αλλά το έρριξε στον κόκκορα με τις πρώτες αναμενόμενες αντιδράσεις.

Από την Κρίση και εφεξής, είχαμε το πάγιο φαινόμενο κυβερνήσεων που προανήγγειλαν μνημόνια ή ρυθμίσεις που θα έμπαιναν παρευθύς σε καταστροφέα εγγράφων και ακολουθούσαν κελεύσματα διότι κώλωναν. Μπορεί να συμβεί.

Αν ο Τσίπρας «κεντρωθεί», να κόψει τις ψεμματούρες που γητεύουν τα εξημμένα του ζευγαράκια και τσαλακάκια. Ο ΚΜ σχημάτισε μικρή κυβέρνηση. Προφανές ότι θεωρεί τους υφυπουργούς παρακολουθήματα που μάλλον δεν θα είναι μακρόβια. Και να τολμήσει να βάλει καραδεξιούς κειμενογράφους και παπαγαλάκιους -έχουν αυτοί έναν τρόπο να βαράνε στο δοξαπατρί, επειδή δεν μπερδεύουν τους όρους της αναμέτρησης και ό,τι γράφουν, θα πονέσει.

Ας πούμε, λαμπρή ιδέα θα ήταν να στείλει τους δικούς του κειμενογράφους στον ΚΜ.

Ο ίδιος ΚΜ βιάζεται και άριστα πράττει από την πλευρά του. Αλλά η πυραμίδα του, θα ραγίσει. Δεν νομίζω, με τα κριτήρια που έθεσε, να αξιολογήσει σωστά τον άκεφο ρουτινιέρη που δουλεύει 100 ώρες την εβδομάδα παράγοντας μπακακάκια σε σχέση με τον επαγγελματία αρχιτεμπέλαρο που κατεβάζει λαμπρές ιδέες καθε τρεις εβδομάδες, και μάλιστα σε κατάσταση λιάρδας.

Ο ΚΜ, από κάπου δανείζεται αυτό το σύστημα το καουμποϊκόν, που μοιάζει κεντροευρωπαϊκό ιδεώδες με ολίγη αμερικανιά. Είναι σίγουρος πως διάβασε τις οδηγίες;