Θα γυρίσει, ω αναίσχυντοι τακτικιστές, ο τροχός και θα υποφέρουμε όλοι. Αυτό που θα απομείνει θα είναι οι πιο αποκρουστικές μορφές της Πατρίδας, της Θρησκείας ,της Οικογένειας. Χωρίς καν την παραμυθία ή την φρεναπάτη μιας «άλλης» εκδοχής της Πολιτικής:

μήτε «δυο κόσμοι», μήτε «παραπέτασμα», μήτε «ψυχρός πόλεμος». Από το κάδρο του μέλλοντος θα λείπουν όλοι οι δυισμοί. Αυτοί που θα διαφωνούν, δεν θα θεωρούνται μεγάλοι αντίπαλοι που θέλουν να επιβάλουν το δικό τους Σύστημα.

Θα είναι απλά Κίλικες πειρατές στις κατάφρακτες πλωτές γκουμούτσες του Πομπηίου, Πάρθοι τρελούμπαλοι, χαιράμενοι μόνον αν λυώσουνε τον Κράσσο, Πέρσες ετοιμόρροποι, που θα τους φορτώνουν κάθε τόξευση εναντίον του Ιουλιανού.

Δεκάδες φορές από την παλιγγενεσία, μας έθεταν όρια και προδιαγραφές για την ζωή μας, κι όταν παρακούγαμε μας εγάμουνε στους αποκλεισμούς, στα πρόστιμα και στα δανεικά που ποτέ δεν ήταν αγύριστα.

Και τώρα, μην έχετε καμιά αμφιβολία πως οι εμπνευστές του σημερινού καταντήματος έχουν σχεδιάσει μια διέξοδο, αλλά δεν πρόκειται να την υποστηρίξουν όσο παραμένουμε άτακτοι και δίβουλοι.

Οι ιδεολογικές διαφορές και τα άλλα πρωτοσέλιδα, ας καταναλωθούν από τους εύπιστους.

Όταν βρεθούμε στο αμήν και θα χρειάζονται κι άλλες ενέσεις μετρητών, ιδού, ως ίππος χλωρός θα βγει (όχι γρήγορα, αλλά σε λίγα χρόνια) ένα μεγάλο (από χρυσαυγίτικο έως τριεψιλίτικο) ποσοστό σε εκλογές, και όλοι μαζί, «ανήσυχοι» για το μέλλον της Δημοκρατίας, θα συσπειρωθούμε πίσω από κάποιο στιχάκι ποιητή, θεωρώντας τον πολιτικό κόσμο όλων των φασμάτων ελπιδοφόρους και πως κακώς τους πτύαμε, οι ανάλγητοι.