Θάρρος ή αλήθεια
29-12-2019

Της άρεσε να κερδίζει. Και δεν περίμενε μέρες σαν αυτές να δοκιμάσει την τύχη της. Έπαιζε όποτε έβρισκε ευκαιρία. Όχι, δεν ανέβαινε στο βουνό, όλα εκεί ήταν τόσο ξεπερασμένα ― οι γκρουπιέρηδες με τα σατέν γιλέκα και το ανέκφραστο βλέμμα, οι κυρίες με τους δίσκους που μπήκαν εκεί κορίτσια και τώρα χαμογελούν με μεταλλικές γέφυρες, οι μοκέτες με τους πολύχρωμους ρόμβους και τα φρουτάκια σα να είσαι σε φέρυ μποτ. Χλιδή, ντεκολτέ και πούρα, βλέπεις σπάνια. Μαλλιά λιγδωμένα, σακάκια σχεδόν ξένα πάνω σε κορμιά που έχασαν κιλά και περιουσίες. Ούτε γέλια ούτε στρατηγική. Μάτια καρφωμένα σε νούμερα, βρισίδια, προσευχές και τράβηγμα του μοχλού με λύσσα λες και σηκώνεις Μιράζ. Στα πεδινά όμως έβρισκε αυτό που ζητούσε. Ένα παλιό κοντέινερ καβατζωμένο από το σεισμό του ‘99 φιλοξενούσε κάτι φιλικά μεταμεσονύκτια ματς. Το άφησε εκεί ο Τάκης με την πλατφόρμα και το γερανό. Μπροστά υπήρχε ένα παλιό διώροφο που το ημιυπόγειο ήταν ψαροταβέρνα. Όταν έπεφτε η νύχτα, η υγρασία μύριζε καβούρια και αυτή την τηγανίλα που αφήνει ο αλευρωμένος γαύρος. Αν θες να ακούσεις για χλιδή, εκεί μάλιστα. Έσκαγαν μύτη άντρες μοσχοβολιστοί και κάτι σκαρπίνια με ματ φινέτσα και ρολόγια από λεφτά δουλεμένα φορεμένα ακριβώς εκεί που σκάνε λευκές κολαριστές μανσέτες. Παρεΐστικο κλίμα, και ο Γιούρι ο Πολωνός με τα κόλπα που άνοιγε τις μπύρες με το μάτι, ο Έντυ με την πιτσαρία που έφερνε ζυμάρι λάστιχο και σακουλάκι με μονόευρα απο την είσπραξη, ο τύπος με το γραφείο τελετών που πάντα διανυκτέρευε και ερχόταν να παίξει δυο γύρες, ο Θωμάς με την κυρα Δέσποινα για να μην ξεμυαλιστεί και τα παίξει όλα για όλα, η όμορφη που κρατούσε τον Βαγγέλη σφιχτά αγκαζέ, ο Τάκης με τον γερανό που τον ψιλό έπαιρνε καθιστός γιατί η δουλειά του ήταν γάμησέ τα, και εκείνη που έσκαγε μύτη συνήθως μόνη της και ψυχή της ήταν τα ζάρια. Στη γωνιά στο κοντέινερ υπήρχε μια ξυλόσομπα με κάτι φλούδες καμένες από μανταρίνι να κόψουν λίγο την ψαρίλα. Κάτω, ένα κομμάτι πανί. Στοιχήματα δειλά. Τα κόκαλα μέσα στη χούφτα, αυτή η άσεμνη και υβριστική χειρονομία ήταν γι’ αυτήν στάση ζωής. Ένα γρήγορο πάνω – κάτω. Όλα μια καλοπαιγμένη μαλακία. Hard ή soft θα το δείξει η ζαριά, το θέμα είναι να μην σταματάς να παίζεις.