Ο Βαγιαζήτ, έγινε σουλτάνος πάνω στο αίμα του πατέρα του, που τον σκότωσε με τέχνασμα ένας Σέρβος παληκαράς στη μάχη του Κοσυφοπεδίου. Τον είπαν «κεραυνό» καθώς κατάφερε από το 1389 να εμβολίσει τα Κεντρικά Βαλκάνια, να υποτάξει την Σερβία, να κατακτήσει τα Σκόπια και τη Θεσσαλονίκη, και μετά, να ορμήσει στη Μικρασία, όπου καθάριζε αμηράδες και ανυπότακτα μπεϊλίκια. Οι σπαχήδες του άπλωναν την εξουσία του, και ο Μανουήλ, ένας φιλότιμος και ανίσχυρος άναξ Ρωμαίων, ταξίδεψε Ιταλία, Γαλλία και Αγγλία, σε ένα τραγικό ταξίδι, όπου τον ελεούσαν οι μαγνάτοι, σαστισμένοι από την ηγεμονική συμπεριφορά του.
Ώσπου ο Βαγιαζήτ, μέσα στην μέθη της ορμής του, περιφρόνησε το γεγονός πως μια από τις πολλές ομάδες ζηλωτών είχαν ζητήσει και πάρει την εύνοια του Ταμερλάνου και κανονικά δεν έπρεπε μήτε το κρόσι από τα χαλιά τους να διεκδικήσει. Ο Ταμερλάνος απλώνονταν όπου τον έπαιρνε, από την Ινδία και την Βαγδάτη ώς εκεί που στέρευε η φαντασία του, που ήταν ο μόνος αντίπαλός του. Ζήτησε από τον Βαγιαζήτ τον λόγο, και εκείνος του απάντησε εχθρικά. Η αλληλόγραφία τους διακόπηκε όταν ο Ταμερλάνος, που είχε και ρωμιούς γραμματικούς, τον αποκάλεσε «μικρόν τουρκομανικόν σκουλήκιον» και του έταξε πως έρχεται με το φουσάτο του να πάρει τα δίκια του πίσω.
Ανήσυχος αλλ΄οχι τρομαγμένος, ο Βαγιαζήτ, στράτευσε τους Σέρβους υποτελείς του, αγγάρεψε τους προσφάτως υποταγμένους Τατάρους, νίκησε επιτέλους τον Αμηρά της Καραμανίας και διάλεξε την Άγκυρα, την αρχέγονη πρωτεύουσα της Γαλατικής τετρακωμίας, με έναν λόφο για σιγουριά στα μετόπισθεν. Είχε τον μισό στρατό από του Ταμερλάνου, αλλά ο νέος εχθρός του ήταν άγνωστος. Η μογγολική καβαλαρία έκαμε τη δουλειά της, οι Τούρκοι μπερδεύτηκαν, σκοτίστηκαν και κοράκιασαν από την δίψα, ήταν κατακαλόκαιρο του 1402 και οι Οθωμανοί έχασαν τον κόσμο και τον κόσμο τους καθώς του έφυγαν οι Τάταροι που ήξεραν από Ορδές.
Ο Ταμερλάνος έβαλε τον «Παγιαζήτη» σε κλουβί, πετάχτηκε έως τη Σμύρνη που την κατείχαν ναΐτες ιππότες της Ρόδου και γύρισε στη μοίρα του -γρήγορα πέθανε ετοιμάζοντας την εκστρατεία του στην Κίνα. Ο Βαγιαζήτ πέθανε στην αιχμαλωσία- άλλες πηγές αναγράφουν πως απέπτυσε από την βία της μάνας του το γάλα, κι άλλες πως ο Ταμερλάνος μαθαίνοντας πως πέθανε ο σουλτάνος, έκλαυσε πικρά, αλλά οι πηγές εκείνων των χρόνων ομοιάζουν με τις σημερινές όταν ασχολούνται με πράγματα της Ανατολής: ανάμεσα στην Φεγγαρόπετρα και στον Μόγλη, στον Γκαγκαντίν και στα τερτίπια του Ερντοάνη.
‘Οτι διαβάσατε, έχει αντιστοιχίες με κάτι εκεχειρίες του κώλου για τις οποίες διαβάζουμε, ακούμε και βγάζουμε τον σκασμό για κάτι γεγονότα στης Οροηνής τα μέρη, αιώνες μετά τον Ιερομίακα και έναν προφήτη που βάφονταν, μάτια και μαλλιά, με χέννα.
