Πολλές φορές σκέφτομαι, όλους αυτούς τους υπέροχους δημιουργούς και μπάντες, που δεν θα μάθουμε ποτέ. Ανθρώπους που δημιούργησαν σπουδαία μουσική, πραγματικά εξαίσια έργα, και μείναν εντελώς άγνωστοι. Είτε γιατί δεν είχαν διαθεση να εμπλακούν με το σταρ σύστεμ, είτε γιατί είχαν ταλέντο ΜΟΝΟ στην δημιουργία, και όχι στο εμπόριο, τις δημόσιες σχέσεις, ή την προώθηση.. είτε σταθήκαν άτυχοι λόγο συγκυριών, είτε γιατί πολύ απλά δεν τους ένοιαζε. Καμιά φορά σκέφτομαι ένα βωμό, που θα έγραφε, όχι “Το αγνώστω Θεώ”, αλλά “Το αγνώστω καλλιτέχνη”. Οι πιο ταλαντούχοι φίλοι μου, οι πιο εμπνευσμένοι, δεν υπάρχουν πουθενά στην Ελληνική μουσική πραγματικότητα. Ας είχαν τα φόντα να καταπλήξουν, ολόκληρη την Ευρώπη, χωρίς υπερβολή. Φαντάζομαι πόσοι ακόμη θα υπάρχουν, σε όλο τον κόσμο. Καμιά φορά, κοιτάζω μέτριες τυποποιημένες καλλιτεχνάρες, με φανταχτερά δελτία τύπου, “έμπειρες φωτογραφίες”, και τεμενάδες από την εκάστοτε κλίκα ή το κοινό τους, και με το που πάω να εκνευριστώ, μόνο χαμογελάω. Χαμογελώ, γιατί ξέρω ότι αυτοί οι άλλοι, οι άγνωστοι, που ούτε καν τους άρεσε να ονοματίζονται ως καλλιτέχνες, πήραν έναν ωκεανό ικανοποίησης, από την ίδια την τέχνη που δημιούργησαν, και αυτό τους ήταν υπεραρκετό. Τους σκέφτομαι όλους με πολύ μεγάλο σεβασμό, ας μην τους γνωρίζω, ούτε αυτούς, ούτε το έργο τους. Εξάλλου, και ειδικά στην τέχνη, τίποτε δεν πάει χαμένο.