Αυτόν τον λόγο θα σας ειπώ, δεν έχω άλλον κανέναν: επανάληψη, η σκοτεινή, φιλότιμη μητέρα της μάθησης. Όσες και όσοι γοητεύεστε από τα ακροβατικά, αρπάξτε ό,τι κυκλοφορεί παροδικό, εμπιστευόμενοι την τυχαιότητα της ανθρώπινης φύσης.

Κοντολογής, εάν σας πέσει ευκαιρία ζωής, τεφαρίκι, λαμπρός λόγος, τέλειο επιχείρημα, μη θαμπώνεστε, μην παίζετε τον επαγγελματία, μη τσιμπάτε το δόλωμα. Με σύστημα και ταπεινές ελπίδες, ρίξτε μια επανάληψη σε ό,τι σας θάμπωσε, το αγαπήσατε, το οικειωθήκατε. Και μόλις το ξαναδιαβάσετε, ρίξτε μια τρίτη ανάγνωση, κι ας είναι διαγώνια. Ίσαμε πέντε φορές ο άνθρωπος ανέχεται το «φτου μάναμ’ κι απ΄την αρχή».

Στόχος είναι ώσπου να εμπεδώσετε το διαβασμένο ή ώσπου να ανοίξουν τον τάφο σας, να επαναλαμβάνετε ό,τι έτυχε να σας αρέσει, ανεπίληπτα και ακαταπαύστως. Λάζο πιο κοφτερό δεν έχει ο ντουνιάς. Οι λέξεις, είτε συντεταγμένες σε συνθήματα, γνωμικά, παροιμίες, αμή και κατεβατά ολόκληρα από επιστήμη ή λογοτεχνία ή ειδησεογραφία, αναμνήσεις λόγων αγαπημένων τεθνεώτων, λογάκια και τρυφερίσματα Εκείνης, όλα είναι ταμάμ για αποθησαύριση, φύλαξη και επανάληψη.

Ο εγκέφαλος έχει πολλές κρύπτες, ακόμη και ανεκπαίδευτος. Πολλά πρωινά ξύπνησα με ρέλια και παρτάλια, όχι μόνον με ονειρώξεις ή φαντασμάρες, αλλά αλυσσοδεμένος με την αυστηρή τάξη μιας τυπωμένης σελίδας. Αλλά ήταν άκρως εθιστική η εμπειρία ― εννοώ, όχι απλώς να θυμάσαι τα αξιομνημόνευτα, αλλά και τα άκρως τραγικά ή και ηδονικά του βίου.

Μαζί με παλάγγα φορτωμένα ξένους αγαπημένους στίχους, χωρούσε συχνά, ως φύρα ή φατούρα, μια παιδική ανάμνηση, ένας εναγκαλισμός με παγωμένον σβέρκο και πολλές, πάρα πολλές σελίδες αναβιωτικές.

Η αβλαβής απομνημόνευση λέξεων και λόγου, είναι ασφαλέστερη της απομνημόνευσης ήχων, μουσικής ή και στίχων διότι συχνά ενεργοποιούν άκρως συναισθηματική στιβάδα, και έχομεν ντράβαλα, ήτοι συγκινησιακό φόρτο, δάκρυα άχρι φωναχτών λυγμών και καταιγίδες πεισιθανάτων έξεων και λέξεων.

Ευτυχώς, οι νέοι τρόποι γραφής, δια πληκτρολογίου και αποτυπώσεως εις επιφάνειαν μονίτορος επιτρέπουν την εν ξηρώ συγκίνησιν, και δεν μουσκεύεται το χαρτί με δάκρυα μετανοίας, συγγνώμης, και άλλα αμπλακήματα συντελούντα εις την επιφοίτησιν καρδιακής ανεπαρκείας εν τω σαρκίω.

Ο τρόπος ωρίμανσης της μνήμης και η επιρροή του στον οργανισμό, ομοιάζει με του κλασικού ρομαντικού spleen, ήτοι λιγώματος, ντουβρουτζά, διακοπών αναπνοής, εν ξηρώ λυγμών, αποφυγή αλκοόλης και διαφόρων πολυφύλλων χορταρικών. Στις σπανιότατες περιπτώσεις εμφάνισης αναφυλακτικού σοκ και βροντήγματος της κεφαλής σε ξύλινον λαμπά κουφώματος θύρας, συνήθως η κρίσις περνά.

Όπως ήδη καταλάβατε, επιβεβαιώνω το καβαφικόν εκείνο “είναι Ρομαντικοί! Ρομαντικοί! Ρομαντικοί!”