Ιστορική αμαρτία το 1986 που έκοψα μαχαίρι το ραδιόφωνο και κατακλύστηκα από τηλεοπτικές εικόνες. Έβλεπα και τον κύριο Μουτσινά στην συνεχή αναβιωτική του προσπάθεια, καθώς πλείστες συμμετοχές του στην μικρή οθόνη ατυχούσαν, όχι βέβαια εξ αιτίας του.

Απ΄αυτόν έμαθα, στην λαοφιλή μεσημβρινή του παραγωγή πως υπάρχει στην Κρήτη μια κυρία Μαλέσκου, πλήθουσα υπονοουμένων της προκλητικής σαρκός, ταμάμι για τους λεβέντες της Αλόης και της κατσούνας. Εφόρει συνήθως φόρεμα με μπαλκόνια ενώ σε μία διαφήμιση (αλόης, τι άλλο;) άφηνε γυμνό τον δεξήν ώμο, μονοχειρίδωτος.

Συνήθως με υποσκουρόχρωμο μαλλί, κοινωνική και βρίθουσα ψευτοπονηράντζας και υπαινιγμών, έντονα ζυγωματικά και ευθύ βλέμμα, έπαιζε το «γυμνό ανάμεσα σε λύκους» λιαν επιτυχώς. Το «Μαλέσκου» αν το πσάξετε, παραπέμπει σε πλήθος Ρουμάνων ιατρών δεν ξέρω το γιατί.

Ως πρόσωπο, ήταν εμφανές πως είχε δοκιμάσει πλήθος προσωπείων, όχι πάντοτε ταιριαστών. Έβγαινε με παρατονισμένο υπόστρωμα από σολαριουμ, δεν έμοιαζε τριαντάρα, αλλά ενίοτε μεγαλύτερη και ανήκε στην συνομοταξία των ευχύμων γιαβουκλούδων, κατηγορία στην οποία διέπρεπε και διαπρέπει. Ενίοτε ομοίαζε κατραμωμένη, άλλοτε πετσί και κόκκαλο.

Στην τηλεοπτική αγορά των ολίγων καναλιών όπου οι σύζυγοι των ιδιοκτητών (όχι πάντοτε) είναι οι αληθείς καρυάτιδες, η κυρία Μαλέσκου δεν είχε πολλές ελπίδες, εξόν σε κανένα πλαγιοκάναλο καμιά υπερβραδυνή εκπομπή.

Αλλά η κοπέλα ήταν και δασκάλα και αεράτη, και μπορούσε να γίνει έως και πρόσχαρη. Έλα όμως πως τα πίσημα κανάλια πτύουν το γένος των ανδρών και θέλουν στις ριζιμιές επιλογές των γυναικεία πρόσωπα, διότι είναι πρωνάδικα και του δεκατιανού που οι ανδρικοί χαρακτήρες καμώνονται πως δουλεύουν και σπανίως φρουρούν τον Οίκο.

Τα ήξευρε αυτά ο Σκάης που αρχικά το ήπαιζε ειδησεογραφικός και ήκαμε το πελώριο λάθος να εταιρισθεί με τον κύριο Λιάγκα και μία παρέα και ο Λιάγκας προδήλως φλέρταρε ό,τι θήλυ κινείται και προέβαλε που ήτονε του Πολυτεχνείου -πράματα κολαστικά από τότε που κάποιος Μπακογιάννης, έβαφε περιπάτους Αθηνών υπό δημοσία καταισχύνη ωσάν να ήτο Τζαμαϊκανή φρουττερία.

Και καθώς η κυρία Μενεγάκη, ως γάτα με πέταλα δήλωσε ότι αποχωρεί και βλέπουμε, οι επαγγελματίες με απόψεις (πρόκειται για Ροβεσπιέρους του Θεάματος και Μακκιαβέληδες που μπροστά στον Τράγκα είναι κοριτσάκια με τα σπίρτα) επήραν την ζητήσαν την την έμορφη Μαλέσκου, παρά την γνώμη στελέχους τινός των πλαγιοθεαμάτων, εξαισίως γκρινιάρη, ονόματι Παπανώτα και την συμβολαιοποίησαν.

Οπότε περάσαμε αγωνίες και άδειες με το σκάφος το ερευνητικόν του Ορούτς Ρέης, και τέλος του μηνού, οι παράγοντες επέδειξαν την Ιωάννα στο κοινό της. Προηγήθηκε ένα μηνάκι της επωχουμένης σε ανοιχτό κοκκινί αμάξι, όπου ενάζευε (εκ του νάζι) μελίγχροος και γελαστή.

Και ήρθεν η χθές ως σήμερον να αντιμετωπίσει τους μενεγάκειους λούτσους και ό,τι άλλο κατέβαζαν οι συβουλάτορες της Καινούργιου που την έλεγαν Καινκάτ, αμη και άλλων ενδόξων, των μετατρεψάντων την κυρία εις ορατόν σύμπλεγμα. Είχε τρακ, ήτο αβοήθητη, διότι οι συνεργάτες της ήτονε πιο τρακαρισμένοι και επέπλευσε διότι ενώ μπορεί να μη την ξαναδώ, αφού ξανθές γυναίκες δεν εγνώρισα πλην δύο, και δεν τις ξεύρω.

Δεν ήτο καστανή ή υπόξανθος ή με ανταύγειες. Ήτο ολόξανθος με κυματί μαλλί, ανεκτό με το ζόρι σε δωδεκάχρονο θήλυ και προσομοίαζε με την μικρήν Ολλανδέζαν και την Ήβα Άουλιν εάν την θυμάστε που εβάτευε ο Μάρλον Μπράντο και έτεροι.

Εχαμογέλα δε όχι με την γκομενικήν έννοιαν που αρέσκονται οι άνδρες, αλλά με τσιτωμένη αστραποπάλλευκον οδοντοστοιχίαν που αγαπούν οι γυναίκες θεαταί, διότι έχουν ράμματα για την γούνα της διαδόχου που εζήτα τον Μενεγάκειον μάη πρέσιους δακτύλιον, αντί να κουβανεί το τεράστιον σπαθί το μαγικόν που κατείχε η κυρά της Λίμνης. Στο κάτω της γραφής δεν χρειάζεται Εξκαλιμπερ να τεμαχίσεις έναν λούτσον.

Ευτυχώς, στην δεύτερη εμφάνισή της ήταν πολύ πιο ψύχραιμη, με την ίδια ταχυλογία και οι άγνωστες λέξεις που χρησιμοποίησε, απολύτως ελεγχόμενες.