Παρουσιάστηκε ανάγκη να πάω στο σπίτι στην επαρχία. Ήταν ένα πρόβλημα που μπορούσε να λυθεί από κάποιους στους οποίους έχω εμπιστευτεί κλειδιά, αν και αποτελεσματικότερα εφόσον το επιλαμβανόμουν ο ίδιος. Διευκρινίζω ότι το σπίτι είναι απομονωμένο, εύκολο να κρατήσεις φυσική απόσταση από άλλους ακόμα και το καλοκαίρι – πόσο μάλιστα το χειμώνα στην ερημιά κάτω από τις υφιστάμενες συνθήκες. Επίσης θα οδηγούσα προς τον προορισμό δίχως στάση, δίχως να θέσω σε κίνδυνο κανέναν στη διαδρομή. Τηλεφώνησα στο 1520 και σκαρφίστηκα (αθώο ψέμα) ότι έχω διαρροή νερού σε εσωτερικό σωλήνα, ότι έχω πάθει ζημιά και ζήτησα να μου δικαιολογηθεί η μετακίνηση. Η υπάλληλος ήταν αρνητική και συμβούλεψε να γράψω σε χαρτί ότι έχω αγροτικές εργασίες, σε ελιές. Κάτι τέτοιο όμως δεν εμφανίζεται στα δικαιολογητικά του Taxis. Σαν τη ρώτησα αν αναλάμβανε την ευθύνη για τη συμβουλή της ήταν εκ νέου αρνητική και με παρότρυνε να απευθυνθώ στην αστυνομία. Πήγα στο τμήμα, στον αστυνόμο υπηρεσίας του είπα τα ίδια – για τη ζημιά και τα νερά που τρέχουν, προσθέτοντας ότι το Σύνταγμα μου δίνει δικαίωμα να προστατεύσω την περιουσία μου, δικαίωμα το οποίο δεν θα ασκηθεί εις βάρος του γενικού συμφέροντος – του εξήγησα τους λόγους. Ο αστυνόμος με ρώτησε αν επιθυμούσα να ακούσω την προσωπική του γνώμη για τη λογική των μέτρων ή να με ενημερώσει ότι δεν υπάρχει ειδική πρόβλεψη για τέτοια άδεια από την Πολιτική Προστασία – για το γεγονός ότι ρισκάρω να μου δώσουν πρόστιμο αλλά και να με επιστρέψουν πίσω την ώρα που ο σωλήνας θα εξακολουθεί να τρέχει μέσα στο σπίτι.

Χωρίσαμε φίλοι.