Με τους Τούρκους, ψάχνομαι δεκάδες χρόνια. Από την πρώτη πρεσβεία του Μανιάχ, στα χρόνια του Ηρακλείου, έως ένα Τουρκοχώριον, στα γκρέμια δυτικά του Βάβδου, βοσκοτόπι Λαυρηνό. Δεν μπορώ να καυχηθώ πως έβγαλα άκρη με την μυστική γεωγραφία τους, αλλά μελετώ επιμελώς τους Βαρδαριώτες Τούρκους και τις «ευρωπαϊκές θεωρίες» τους, εκείνον τον νεκρό Παχατούρ που έπεσε σύμμαχος των Βυζαντινών και τους απογόνους του σουλτάνου Καϊκαούς στον κάμπο της Βέροιας. Και πριν καταλήξω στο περιλάλητο βακούφι των Εβρενός, μια γεννήτρια καταφυγής και αποξένωσης μαζί, συνήθως κλείνω την έρευνα βουρκωμένος, επειδή άλλα κι άλλα τα αντέχω, αλλ΄όχι αυτό που ήπαθε ένα ρωμέικο χωριό, λίγον καιρό πρίν από την Άλωση, του οποιου οι κάτοικοι διέλαθαν, διασχίζοντας την Προποντίδα προς τους άλλους Ρωμιούς, αλλά βάσει συνθηκών με τους Οθωμανούς, κρίθηκε σκοπιμο να τους επιστρέψουν στη γενέτειρά τους. Κάθε τόσο διαβάζω τα έγγραφα, γεμάτα ντροπή και αθυμία και δεν δίνω παραπομπή, επειδή η αρχαία αυτή ιστορία ενώνεται με τους «8» και το άσυλο που ζήτησαν και δεν αντέχω άλλους ψευταράδες. Κι ας μη μας φεύγει από τον νου, πως πριν από τους Γενίτσαρους, είχαμε συστήματα ολόκληρα από «τουρκόπωλους» -μάγκες συμμάχων και υποσπόνδων.
Ρωμιοί και Τούρκοι, και όλα τα «έθνη επάνωθεν» αλληλοσφάχτηκαν κυρίως πάνω στην εμφύλια αδελφοκτόνα πρόθεσή τους, γι αυτό και σπανίως διακράτησαν μια πατρίδα ή έναν νόμο. Κι όταν γίνονταν αυτοκρατορίες, ήταν παροδικό και αστοιχείωτο.
Αφήνοντας κατά μέρος ποιοι κατοικούμε αυτήν την άκρη των Βαλκανίων, ασχολούμαστε με ασιατικούς και άλλους παραπλήσιους λαούς επι μερικές χιλιάδες χρόνια και με τούρκους, επωνύμως, δεκαπέντε αιώνες. Το αίμα που ανταλλάξαμε δεν μετριεται μήτε το άχτι που βγάλαμε και έβγαλαν αναμεταξύ μας. Την Ιστορία μας την έχουμε ξεχάσει. Ας δωροδοκήσουμε την Ιστορία τους, με μερικές προτάσεις κοινά αποδεκτές, για να λείψει, ω Πάτρονα των Πεύκων, έστω και για λίγο, ο εσμός των Ειδημόνων της Μαύρης Μάμπας και τα αγάπητα σκολιαρούδια της λοξής ματιάς, ώστε να ξέρουμε, μετά λόγου γνώσεως, υπέρ τίνος και για ποιον ακριβώς λογο, θα μακελευτούμε εμείς και οι απόγονοί μας.