Πώς αντέχεται η λησμονιά και η εξαπάτηση; Τι κάνουμε όταν βρίσκουν τρόπους να μας μπερδέψουν; Πού βρίσκουν το μυαλό και πόθεν η συναντίληψη με τους κλασικούς εχθρούς τους; Ποια βριαρά κινούσα χειρ τους δίδει στήριγμα, ανακράτημα και κρεββατίνα;
Χωρίς να έχω την παραμικρή διάθεση για ευφυολογήματα και εξυπναδισμούς, ιδιότητες εις βάρος των οποίων έχω δαπανήσει όλα τα τάλαντα που μου εμπιστεύτηκαν οι Ουρανοί, σκέφτηκα έναν απλό τρόπο (τον βάφτισα μάλιστα) προκειμένου να συνδυάσετε στο ίδιο έρμο καυκάκι (ήτοι κρανίο) όλα τα πεποικιλμένα και ασαφή και δυσκολοχώνευτα με τα οποία μας κόβουν κάθε τόσο τα ήπατα, και ζοριζόμαστε.
Προτείνω όθεν να εθιστήτε όσο είναι δυνατόν στον χειρισμό και στην χρήση ενός παρείσακτου εγκεφαλικού υγρού, κάθε φορά που κωλώνετε, σε αδυναμία να ερμηνεύσετε τα πολιτικά και κοινωνικά γαϊτανάκια που μας τροφοδοτούν. Είναι ένα υγρό αφανές, άοσμο και αόρατο, ου μην και ανύπαρκτο, που γεννιέται κάθε φορά που καταπίνουμε, αλλά το θεωρούμε σάλιο και πάει άναυλα. Το λέω «παρεισακτίνη» (crusherine) και δεν ξέρω την χημική του σύσταση, πάντως δουλεύει.
Πώς λειτουργεί. Οδηγίες.
Κάθε φορά που ακούς είδηση που δεν σε πείθει, ξεροκαταπίνεις απότομα και σεβαστικά, όπως όταν μας ξεμάτιαζαν παιδιά, κι αφού έσκαγαν τα γαρίφαλα, μας έδιδαν το νεράκι όπου σβήνονταν σε ποτήρι του ούζου και μας παρότρυναν να καταπιούμε τρεις γουλιές, ενώ οι κατά καιρούς μάγοι ψέλλιζαν ακατανόητα συλλαβίσματα εκ της Σολομωνικής. Αμέσως η παρεισακτίνη ενεργοποιείται. Τα γεγονότα εξ ειδήσεων θαμπώνουν και αύθις βλεπεις ως εν εσόπτρω τον αληθή παραγωγό τους. Συνήθως είναι πρέσβυς, ή οδηγία που έχει πλάσει την είδηση. Είναι ξένος σύμβουλος η πρακτορείο του κιαρατά και εύνοια του ξενομερίτη.
Και αντί να χάσκεις και να θαυμάζεις που τα βρίσκουνε και τα κάνουνε, οι κανάγιες, οι μονίμως στημένοι ως ταπετσαρίες στην αίθουσα της ένοχης συνείδησης, που βρίσκουνε τις κρύπτες και το μπλαμπλά στις Επιτροπές και πλάθουν κονκορδάτα και Λατερανές συνθήκες οι ντιπ αγράμματοι, άφησε την παρεισακτίνη να επιδράσει και κοιτάξου στην ανάποδη από το γυαλιστερό τηγάνι που έκαψε τον Νάρκισσο και θα παρελάσουν όλοι οι εμπνευστές αυτών των ιδεών. Όσο βαστάει η επίδρασή του, τα βλέπεις όλα τα απερίγραπτα, τη σπιουνιά, το κάρφωμα, τον εξευτελισμό (παράλληλα με την αγιοποίηση) της είδησης.
