1

Νόμιζα πως πέρασε (ανεπιστρεπτί) η περίοδος κατά την οποία εάν βρίσκονταν αρχαιότητες ανοίγοντας θεμέλια κτίσματος, είτε τα έτρωγε ο μαύρος σκοτάδης, είτε (σε εκλεπτυσμένες, αβροδίαιτες, πρωτευουσιάνικες περιπτώσεις) ο εργολαβών (ο και εκλήπτωρ) μοιράζονταν με πίσημο συμβόλαιο κινητά ευρήματα με το Κράτος.

Επίσης, χρόνια κύλησαν από την υπόθεση «δεύτερο θέατρο της Λάρσας» όπου μία πολυκατοικία με θράσος διεκδικούσε την επιβολή της επί του Κοίλου.Και επί δεκαετίες δεν ακούστηκε πως διατηρήθηκε η τελετή της ρίψης αρχαιολόγων στου γιαλού τα βοτσαλάκια, από θυμωθέντες εντοπίους.

Γενικώς, οι αρχαιότητες, διατηρούνται. Στην χειρότερη περίπτωση, σε κατάχωση, κατόπιν ερευνών.Και σε εκατοντάδες, πολλές εκατοντάδες, περιπτώσεις, οι αρχαιότητες που διατηρούνται, παραμένουν αφύλακτες, με ρημαγμένη περίφραξη, κι άν υπάρχει πινακίδα, είναι στα χάλια της.

Πάντως, όπου υπάρχει μνημείο μέγα ή χώρος που «αναδείχτηκε», υπάρχει και η τάση να συνωστίζονται στα πέριξ  άτυπες ιδιωτικές επενδύσεις, κατά το πρότυπο του θεσμικού αξιώματος «όταν έχεις φυλακή,στρατώνα,  ΤΕΙ ή αρχαιολογικό χώρο, ας τονωθεί και η τοπική αγορά». Θα μου ειπείς ότι και σε καλοπληρωμένους και ασφαλείς αυτοκινητοδρόμους, ενίοτε αναπτύσσονται, κοντά σε κόμβους ή διόδια, φαβέλες από καντίνες και φωτάκια, ή (σε ακραία, γνησίως ρουμελιώτικη περίπτωση) ο αυτοκινητόδρομος «αποχαρακτηρίζεται» επί μερικές εκατοντάδες μέτρα, μη χάσουν οι Λαμιώτες τα παρόδια μπερεκέτια.

Εκεί όπου μία νομαρχία σκεπάζει με λεύκες  το τοποσημο μιας τελείως ορατής από χιλιόμετρα ρωμαϊκής γέφυρας, ή στολίζουν με παγκούλια τις μαγικές Νυμφόπετρες, άς τα θεωρήσουμε επιπτώσεις της παλιοζωής.

2

Το Ελληνικό και τα πάθια του, δεν είναι υπόθεση μεταξύ Φωτός και Σκότους. Συμβαίνει με πλήθος ζητημάτων, όπου το Κράτος παίζει τον συμπιέζοντα και η Αρχαιολογική υπηρεσία , το Δασαρχείο, οι Δήμοι και τα Πανεπιστήμια την κατακαημένη Ελλαδίτσα που τη τυραννάνε οι Σκοταδιστές.

3

Ήρθε η ώρα, τώρα που θα πλημμυράμε στις επενδύσεις (ψώμμα είναι αφτό) να υπάρξει ένα αυτοτελές Υπουργείο Αρχαιολογίας στο πρότυπο του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Όπου ο μόνος που επιτρέπεται ως μη αρχαιολόγος να το κυβερνάει να είναι ο Υπουργός. Για να τελειώνουμε. Το ΚΑΣ και τα άλλα Συμβούλια, να βγάζουν δεσμευτικές αποφάσεις. Και να διαθέτει σωστό Αρχαιολογικο Νόμο, όπου η συμμετοχή στο Γενικό Ρυθμιστικό και σε άλλα παρακλάδια, να είναι αυτονόητη.  Στο υπουργείο αυτό, ασφαλώς να υφίσταται συνδικαλισμός, αλλά να προστεθεί και Διεύθυνση η Γραμματεία Ειδικής Χωροταξίας, με τις δέουσες αρμοδιότητες. Και με Νομική Υπηρεσία, να σφυράει. Και να πάψει το φλερτ με ιδιώτες, αλλά να εκλείψει η σύγχυση μεταξύ αρχαιολόγου-ανασκαφέα, αρχαιολόγου –ερευνητή και αρχαιολογου-οργανωτή εκθέσεων και λοιπών βιομηχανικών κοιτασμάτων.Το υπουργείο Πολιτισμού,άς αφεθεί στη μοίρα του, η άς ασχοληθεί με τα υπόλοιπα.

Η Αρχαιολογία ασχολείται με ένα Δημόσιο Αγαθό και δεν υπόκειται στους νόμους του Κλάουζεβιτς.