Φαντάζομαι πως πολλοί Έλληνες εκδηλώθηκαν με ένα λυτρωτικό «ουφ» μαθαίνοντας πως Πρόεδρος των ΗΠΑ είναι πλέον ο Biden. Είχαν και κάποια ενισχυτικά στοιχεία: Μπαϊντενόπουλος, ως αστικό ανέκδοτο, ισχυρές ενώσεις Αποδήμων και Ομογενών στο πλευρό του, δικαιολογούν μια ανακούφιση. Θα δικαιωθούν άραγε;
Είναι απλό. Εάν πιστεύουν ότι στην πρώτη ματσαραγκονιά του Ερτοάν θα πλακώσουν πεζοναύτες από τη Σμύρνη στα Φράατα, κακώς το πιστεύουν. Ακόμη και σε ενδεχόμενη σύρραξη Ελλάδας-Τουρκίας, ευχαρίστως θα πασχίσουν να βάλουν τέλος σε εχθροπραξίες. Αλλά έως εκεί.
Η Τουρκία για τον Μπάιντεν είναι μια χώρα του ΝΑΤΟ, και μάλιστα, στην στρατηγική σκέψη μεταπολεμικά, Ελλάς-Τουρκία, συμπολεμιστές στην Κορέα, θεωρούνταν ένα δίδυμο-φραγμός στους μπολσεβίκους (όταν υπήρχαν), μόνο που η Τουρκία, πολύ μεγαλύτερη και ισλαμική, ήθελε, κατά την στέρεη άποψή τους, έναν ειδικό χειρισμό. Μια Ελλάδα για παράδειγμα, που ως μέλος του ΝΑΤΟ θα είχε σύνορα στο Αιγαίο στην ΝΑ Ευρώπη, θα ήταν μάλλον εφιάλτης για τους Αμερικανούς. Από την άλλη, με το Κουρδικό και σε μικρότερη κλίμακα με το Αρμενικό, μπορεί να μη οδηγούσε σε ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση, αλλά μια διπλωματική απροθυμία η Τουρκία την κέρδισε.
Στον παρόντα αιώνα, η τάση της Τουρκικής Δημοκρατίας προς μια προεικόνα Χαλιφάτου, η έκδηλη αντιπάθεια της προς το Ισραήλ και τα Λιβυκά της σχέδια που συναντούν το σάστισμα της μισής μεσογειακής Ευρώπης, δεν συμβάλει σε ενιαία πολιτική με τους παραδοσιακούς συμμάχους της. Ωστόσο χώρες δυτικού τύπου, όπως η Ισπανία, η Γερμανία και εν μέρει η Ιταλία (άσε την Μάλτα), ανεξάρτητα από το πώς χειρίζονται τη εξωτερική τους πολιτική, δεν έχουν καμία διάθεση να πάρουν μέτρα επειδή ο Τούρκος ατακτεί. Έχουν άλλες πεποιθήσεις ή στρατηγικές για να ανακόψουν τον ανατολικό προμαχώνα του ΝΑΤΟ και ιδρώνουν αν η Γαλάζια Πατρίδα (και όχι η Κόκκινη Μηλιά) συνταχθούν με μια Ρωσική εργολαβία (φλέρτ) δώθε της Κασπίας, των κεντρικών Βαλκανίων και της Συρίας.
Σε κάθε περίπτωση, ο φιλέλλην Μπάιντεν ομοθύμως θα υποστηρίξει μια φιλοδυτική Τουρκία χωρίς εισαγωγικά και αστερίσκους, οπότε θα κρατήσει στους εξοπλισμούς το παλαιό 7:10 και άλλα ευεργετήματα, ό,τι κι αν λέει η Ελλάς, αντιδρώντας έντονα με τους ρώσικους S-400 (και βέβαια οι εν Ελλάδι S-300 θα μεταπωληθούν). Επίσης, η βαλκανική πολιτική του Πάιατ δεν είναι προσωπική του στρατηγική: Αλβανία και Βουλγαρία είναι στο ΝΑΤΟ. Βόρεια Μακεδονία και Κόσοβο παίρνουν σειρά και μένει μια Σερβία που θα υποφέρει αν δεν «συνέλθει». Τα αμερικανόφιλα Βαλκάνια, εάν και όταν σχηματιστούν (επειδή υπάρχει και η τάση για γερμανόφιλα Βαλκάνια), θα αποτελέσουν την τελική έκβαση στην Ελληνοτουρκική αντιπαλότητα. Η ανατολική Μεσόγειος, με την Κύπρο και τις σπαζαρχίδικες ΑΟΖ είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο και μακάρι η Κύπρος να έβρισκε τρόπο να κόψει την όρεξη για δύο κράτη στο νησί και η λύση είναι μονόδρομος: ένταξη στην Δύση χωρίς διαλείμματα και αναστροφές, ενιαίο κράτος, ανεξάρτητο και όχι αβύθιστο αεροπλανοφόρο μεταξύ Τουρκίας και Ελλαδας. Αν θέλει η νήσος ενιαία δομή και εξέλιξη, θα πρέπει να εποπτεύει την ανατολική Μεσόγειο ως κράχτης και έμβλημα του Δυτικού κόσμου και ας «κείται μακράν» που έλεγε ο Εθνάρχης.
Σε καθε περίπτωση ο Μπάιντεν θα φερθεί στην Ελλάδα όπως ο Ρούσβελτ στις Βαλτικές χώρες: άψογη στάση στον διπλωματικό χώρο, αλλά αργή στροφή στον φιλοαμερικανισμό. Και το πολύ που περιμένω από τους Αμερικανούς είναι βάσεις, πολλές βάσεις, πάντα βάσεις.
