Πέρασε ήδη το μισό 2020. Για έναν παιδικό τρόπο του σκέπτεσθαι, ο χρόνος κατηφορίζει πλέον. Ένα απίστευτα πυκνό και πηχτό σερμπέτι από ελπίδες έχει ξεχειλίσει μια ζαρντινιέρα απ΄αυτές τις γιγαντικές του αττικού «περιπάτου» που αναμένει κι αυτή τον δικαιωματιστή γραφίστα της.
Τα δύο μεγάλα ζητήματα, ένα επιφανές και ένα μεταφυσικό, διαρρέουν, εμποτίζοντας αρκετές κοινωνίες και η ελληνική διαπρέπει, όπως εδώ και πολλά χρόνια. Το επιφανές είναι γύρω από την αψιλία, την φτώχεια, την εμμονή σε εξόφληση λογαριασμών, παράλληλα με μια σοβούσα πανδημική κρίση.
Το μεταφυσικό ελληνικό πρόβλημα τείνει να μετατραπεί στο όνειρο της καφετζούς. Όντως μια αναδρομή στη μυθολογία από Δευκαλίωνος και στην εικαστική τερατολογία της τρέχουσας αισθητικής, σημαδεύει μια «ακμή» των νέων γενεών της χώρας, που σφαγιάζεται στις κρητικές λεωφόρους, στην παραισθησιογόνα λογική και στην εδραία πεποίθηση πως η πανδημία αφορά τις μεγάλες, ετοιμόρροπες ηλικίες και τα νιάτα κρατούν την κόσα του θανάτου.
Μόνον με την μόδα του γραφομηχανείν μπορεί κάποιος να συγκρίνει την αδόκιμη μανούρα της ψηφιακής επανάστασης την οποία αγνοούν οι αποδέκτες της ενώ οι γνωρίζοντες παίζουν τους Γίγαντες και τους Τιτάνες της Φλέγρας. Η εμμονή στην ψηφιακή μεταστοιχείωση της Υπηρεσιακής Κοινωνίας, έφερε έναν στους δέκα σε εργώδη απασχόληση και σε οργανική ψωλοκοπάνα τους υπόλοιπους.
«Εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης» και 8 χιλιάδες «έξυπνα τεστ» αναμένεται να απορροφήσουν τον υστερικό φόβο να γεμίσουν νησιά και παραλίες από ασθενείς και δη κολλητικούς. Ο αριθμός δεν είναι μεγάλος, προϋποθέτει μισό εκατομμύριο επισκεπτών που είναι της κατηγορίας «χαζά και χαμένα». Αν το 2019 η Ελλάδα δέχτηκε πάνω από 30 εκατομμύρια επισκέπτες και εισέπραξε καμιά εικοσαριά δις, τώρα να κάνουμε τον σταυρό μας με ένα 20% από τα περσινά.
Ενα κρούσμα στην Αίγινα και δεν είναι προφητικό πρόρρηση πως θα΄ρθουν κι άλλα. Ένα εκατομμύριο κρούσματα στον ορίζοντα και το γενικό φρενάρισμα είναι στο δρόμο.
Ο κόσμος όλος δεν έχει λεφτά. Η Ελλάδα στερείται το μπαγιόκο στο οποίο ήλπιζε. Και η κυβέρνηση, αν δεν προσπαθήσει αμέσως εκλογές, θα παρασυρθεί κάτω στο ρέμα, που βγαίνει ένα φιδάκι. Και ο Μέγας Περίπατος, το πιό άκαιρο έργο ενός τελείως ακατάλληλου δημάρχου θα υποστεί την γενική αθυμία.
Από τον Καμμένο κι ως τον Σαμαρά, κι από τον χαβαλέ αρχηγό στον νευρωτικόν ηγέτη, όλοι κινδυνεύουν να λουστούνε την απόφαση της λησμονιάς.
Κι αυτά, χωρίς κανένα προμάντευμα ή προμήνυμα. Στο μέλλον θα σχολιάζουν μια Αφανή, Αόρατη Έκλειψη χαρακτήρων, στο Φαράγγι της Απενταρίας, μετά το Τριβείο της Πεντάρας και στην αναγκαστική επιλογή ενός τυχαίου κυβερνήτη.
