Πρώτο μπάνιο σε οργανωμένη πλαζ. Εισιτήριο εισόδου όπως και πέρσι 7 ευρώ. Ρωτάω τον ταμία, ο οποίος έχει τη μάσκα κατεβασμένη στο σαγόνι σαν μαιευτήρας που θα μας πει είναι γερό και γεννήθηκε 3.200 “άλλαξε κάτι;” Φυσικά. Απαγορεύονται τα παιδικά παιχνίδια, τα ροφήματα απ’ έξω, τα σνακ, μπορείτε μόνο να προμηθευτείτε απ’ το μπαρ.
Οι ξαπλώστρες ήταν δεμένες μεταξύ τους και βαλμένες έτσι ώστε να κοιτάζεις 3/4 τον συνοδό και 1/4 την παραλία. Αυτό έκανε την πλαζ να μοιάζει τακτοποιημένη και σε συνδυασμό με την έλλειψη μουσικής, την έκανε τραπέζι σε εκδρομή που κάθισε μαζί η θρησκευτικού. Τι να προσέξεις τώρα που ο ιός ακόμα κυκλοφορεί; Τα beach beds έχουν μαξιλάρια με δερματίνη γεμάτα κηλίδες μούχλας από την υγρασία και το στοίβαγμα του χειμώνα. Ακουμπάμε την τσάντα κάτω. Βγάζουμε μαντηλάκια. Να τα κάνουμε τι; Τα μαξιλάρια είναι υγρά και μυρίζουν. Δίπλα μας ένας κύριος. Λέει ψεκάστε με αυτό, και μας δίνει ένα διάλυμα με χλώριο. Στρώνουμε πετσέτες. Διπλές. Έρχεται να πληρώσουμε τις ξαπλώστρες. Δεν πιάνει το μηχάνημα την κάρτα ανέπαφα. Πατάμε κουμπιά χωρίς γάντια. Πάμε για καφέ. Πλαστικό ποτήρι. Καλαμάκι. Νάυλον. Παγάκια μέσα στον καφέ που μπήκαν με γάντια που είχαν πιάσει ένα σωρό άλλα παπάρια.
Ο ήλιος κόντρα. Oι ξαπλώστρες δεμένες. Κοιτάμε ψηλά κι αντί για ουρανό βλέπουμε την ψάθα της ομπρέλας. Το νερό για τους περισσότερους πολύ κρύο. Το Star δείχνει πλάνα Δεκαπενταύγουστου. Τουρίστριες που έχασαν τη φόρμα τους γιατί ξέμειναν εδώ, τρέχουν με ψωμάκια που ξεχειλίζουν από το μαγιό και παραμορφωμένα τατουάζ στην κοιλιά. Η μικρή θέλει τουαλέτα. Έκλεισαν και τις τουαλέτες στα μπαρ. Υπάρχει μία στους χειμερινούς. Μπαίνουμε. Σαπούνι δεν υπάρχει, καθαριότητα δεν υπάρχει, παράθυρο δεν υπάρχει.
Το παιδί έμαθε να κολυμπάει. Όμως θέλει και το σωσίβιο. Το σωσίβιο είναι καινούργιο. Το φουσκώνω με το στόμα. Μπήκε στο νερό. Ένα παιδάκι πάει κοντά της. Η μαμά του φωνάζει Μακριά Κωστάκη μακριά, ενώ η ίδια είναι σχεδόν στο κεφάλι της μικρής. 7.30 ενημερώνουν ότι η παραλία πρέπει να αδειάσει. Ήσυχα-ήσυχα διαλυθήκαμε. Χωρίς να παραπονεθεί κανείς. Χωρίς να ακούς ρεψίματα απο μπίρες. Χωρίς να παίζει το ice ice baby χωρίς να χρειάζεται να ισιώσουμε τις ξαπλώστρες μας να μην κουραστεί το beach boy.
Μόνον αυτή η ιπτάμενη κάμερα ασφαλείας βουίζει σαν χρυσόμυγα και μας παίρνει τα μέτρα.
