Επίμονη νοσταλγία αυτές τις μέρες, που διαβάζω νεκρολογίες του Walter Becker και τα τραβήγματα που έχει ο Donald Fagen με τη χήρα του φίλου του. Αυτό που είχαν οι δυο τους, είτε ως Steely Dan είτε ως συνεργάτες ο ένας στους δίσκους του άλλου, ήταν τόσο ιδιαίτερο και έβγαινε τόσο φυσικά, που δεν καταλαβαίναμε τότε που το ακούγαμε πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικό. Περνάνε τα χρόνια, η ισχύς της πρώτης εκτέλεσης χαλαρώνει, οι συνθήκες αλλάζουν, εμείς επίσης, οι άνθρωποι πεθαίνουν, και αρχίζουν οι διασκευές και οι διαφορετικές ερμηνείες. Ο φίλος και συνάδελφός τους Boz Scaggs ηχογράφησε το 2013 το «Pearl of the Quarter», τραγούδι των Steely Dan από το 1973, για να μας δείξει τι σημαίνει γι’ αυτόν κλασικό τραγούδι. Χωρίς τις χαβάγιες του αρχικού, πειραγμένος ο ρυθμός, ηχογραφημένο στα στούντιο της Memphis με μια RNB αίσθηση που διαπερνά όλο τον ομώνυμο δίσκο. Τον έχω περασμένον στη φορητή συσκευή και τον ακούω με ακουστικά στα ταξίδια, εξαιρετική παρέα και ασπίδα σε κάθε είδους ηχορύπανση. Μόνο χτες το βράδυ δεν τον χρειάστηκα, ένα παλληκάρι στην έρημη αίθουσα αναχωρήσεων του αεροδρομίου με απίστευτη ακουστική έπαιζε σε ένα πιάνο (Κύριος οίδε πώς βρέθηκε εκεί το πιάνο και γιατί) κι αυτοσχεδίαζε με τρόπο που θύμιζε Keith Jarrett, ή καλύτερα Max Richter, πέρασα μερικά λεπτά σπάνιας απόλαυσης, να φάει τη σκόνη μας ο Brian Eno. Κερδάμε.