Είναι ήρεμες, ήμερες, σταθερές, η φωνή τους άχροη αλλά πειστική, δίνουν την εντύπωση απαθούς ατόμου, αλλά  νοιάζονται.  Είναι λίγες, αλλά πότε η πειθώ χρειάστηκε πλήθη; Αντίφισσες, ενίοτε μονοκόματες, αλλά πάντοτε ες μικρόν καυστικές, έχουν αλαλιάσει συνήθως άνδρες αντιπάλους.

Σε δύσκολες περιπτώσεις, θεάθηκαν να αναφέρονται σε προσωπικούς αγώνες, όπως «εμείς τότε στα κινήματα». Δεν έχουν το γλυκύ τουπέ της συγκινημένης θείτσας, όπως άλλες έγκριτες συνάδελφοί τους, μήτε σου κόβουν λωρίδες από το δέρμα, οπόταν ως ακροατής και θεατής τολμήσεις να σκεφτείς μιαν ένσταση.

Μιλούν ωσάν να διαβάζουν από ένα αόρατο διάφανο πανέλι όπου οι απόψεις των λάμπουν με συμπαθητική μελάνη. Ντυμένες στην πένα, στο καντίνι ή στο πιο σμούθι ζακετικό, σε ένα ζήτημα είναι αδιαπραγμάτευτες: βγήκαν από το κομμωτήριο προ ολίγων λεπτών.

Έχουν εξοντώσει στρατιές ολάκερες από αντιπάλους άνδρες,  που δεν αποχωρίζονται το εσωτερικό τους καλαπόδι, ενώ παρατηρήθηκαν, μετά την σύρραξη και φαινόμενα (επιμένοντα επί μήνες) χαμηλής αυτοεκτίμησης και τάσης να προσχωρήσουν σε ιερατική καριέρα.

Είναι οι θρυλικές βουλεύτριες του Σύριζα.

Θρυλείται για ορισμένες, πως συλλέγουν αμφισβληστροειδείς χιτώνες οφθαλμών αντιπάλων, σε κομψά κομποσκοίνια, φέροντα την τίτλωσιν «κεκαθαρμένα τρόπαια». Αλλά κατόπιν χρονίων ερευνών, το ρεπορτάζ μου αποκαλύπτει ότι προέρχονται από αφηρωισμόν γυναικών Βίκινγκς που ομίλησαν με τον Οντίν, θυσιάζουσαι παρθένους της Μερκίας και τιμώσαι την Λαγκέρθα και τον υιόν της Μπιόρν, ενώ κάτι τύπους σαν τον Ρόλλο τους έχουν για δεκατιανό. Θαυμάζουσι δε άπασαι τον ευρηματικόν Φλόκι τον ναυπηγόν, ήτοι εμέ, τον συγγράψαντα σε ρούνους τον δίκαιον αυτών έπαινον.

Χάρη σε αυτά τα αμαζονικά πεπεισμένα κοράσια, έγιναν πιστευτοί και στερροί οι φιλοσοφικοί Λακανισμοί του ηπίου Σεβαστάκεως, η εκ του ρομποτικού βίου διάπυρος εκφορά των επιχειρημάτων του κυρίου Φίλη, ενώ ηνάγκασαν την θεά Άουσλουγκ να συνευρεθεί μετά το Θεού Χάρμπαρντ και να μετατρέψουν τον Άθελσταν, δίβουλον παγανόν καλόγερον σε γιόγκην και να την σπάνε στον Λόθμπροκ και το σόι του.

Δεν είναι πολλές, αλλά σάματι πότε η Αξία εγνώρισεν την πλησμονήν.

Τες τιμώ και θυσίας σπαταλώ δια την συνέχισιν της πορείας των προς την Βαλχάλαν.