Εξημμένα πλήθη
27-09-2020

Γιατί ξεσάλωσαν τα πλήθη; Για ποιον λόγο άνθρωποι νουνεχείς, αν και κάπως κοινωνικά μυστήριοι ανακάλυψαν πόσο φρικτό είναι το εγγίζειν, το θιγγάνειν, το γαμείν και γαμείσθαι;

Διαβάζω οδηγίες επιστημόνων και μου φεύγει το καφάσι. Πέραν το Ατλαντικού, διαφημίζουν επισήμως το kinky sex, καθώς και μορφές ομαδικού χειρογλύκανου, και αυτό δε με παραξενεύει διότι ωσάν την νεοελληνική κινκωσύνη δεν έχει.

Τελικά, οι «ειδικοί» σου μουρμουράνε «ό,τι πράττεις, πράττε το χωρίς πολλά φιλήματα». Κι αυτό δεν υπάρχει Έλλην γονιός να το εκμυστηρευτεί σε τέκνο του -ειναι γνωστό τι ομιχλώδες τοπίο  και πόσα μισόλογα συνοδεύουν τις γονικές, ειδικά τις μητρικές συμβουλές, επειδή η πλειονότητα των πατεράδων αφήνει το ζήτημα στα δοντάκια της Πυθίας.

Σε κάθε περίπτωση, μέγα μέρος της κοινωνικής απορρύθμισης οφείλεται πως «χανόμαστε» επειδή δεν τηρούνται γενικώς τα ζευγαρώματα. Έτσι, μπορώ να δεχτώ τις αρνήσεις της μάσκας, την αδυναμία να υπάρξει γοητευτικός άνδρας ή γυναίκα ζαλωμένοι με αυτό το ακαλαίσθητο ωιατρογενές φερετζάκι, χώρια που τα δύο φύλα, μαζί με το τρίτο, δεν έχουν πρόσβαση σε κερασένια χείλη, αλαβάστρινα μάγουλα, καυλωτικές θεληματικές ρυτίδες προσώπου με τις προσήκουσες αδυναμίες προσήλωσης.

Θυμώνουν λοιπόν οι γονείς, έξαλλα τα εφηβάκια, μειωμένα τα ποσοστά ανταπόκρισης και αποδοχής, ιδίως σε τέκνα θεοτικών, οικολογων και δικαιωματιστών, με προφανείς πολιτικές υστερήσεις.

Τι απομένει; Αυτό που διασώθηκε σε όλες τις μεγάλες πανδημίες, πείνες, αιχμαλωσίες, και περιορισμούς: το πεισιθάνατο ύφος και ήθος. Ένας θανατερός ρομαντισμός. Ανεμβολίαστη ηδονή. Και δεν θέλω να ξεύρω τι τελείται σε διαδρόμους και λινοθήκες του υγειονομικού προσωπικού.

Η ίδια ανησυχία εξικνείται στις φυλές των μεταναστών, των τουριστών και των άφραγκων εμπόρων.

Κανονικά θα ήπρεπε να ασχοληθώ και με το θρησκειολογικό πρόβλημα, αλλά τότε συγγραφείς και αναγνώστριες δεν γλυτέρνουν τον τοπικό Σαβοναρόλα κάθε γειτονιάς. Και βέβαια νοσταλγώ την εποχή των «ραντεβών» (τα λέγουν και αραντεβού) όταν νέοι  διαφόρων ηλικιών τραγουδούσαν περιπαθώς.

«Βάλε με από το ντουβάρι μη μας πάρουνε χαμπάρι» περιφρονώντας κάθε οδηγία και ηθική δέσμευση.