Θα αργήσω να καταλάβω την στοργική συμπεριφορά του ελληνικού πολιτικού κόσμου σε πληθυσμούς χειμαζόμενους από τον κορονοϊό. Υφυπουργοί ορίστηκαν να αλωνίζουν τα κρίσιμα θέματα της πολιτικής άμυνας και τις ζώνες αμύνης έναντι των εξ ανατολών πιέσεων. Οι υπουργοί, προφανώς μένουν στη σαλαμούρα μέσα στα μπλε κοστούμια τους, μάλλον αρχείαστοι, εξόν καμία πομπώδης οργανωτική περιστροφή.
Γάμος ήταν να γίνει, κανονικός, χωριάτικος, με ταρατατζούμ και πολύ κόσμο, σαν έναν κρητικό που θαύμασα επί τρεις ημέρες κι όμως άντεξε ο χαλκέντερος Σκουλάς σε ένα αχανές κοσμοδρόμιο. Πότε; Έχει χρόνους πολλούς. Αλλά φέτος έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και το πάτωμα του ορόφου κατέρρευσε και είχαμε θύματα. Έτσι να το δείτε το ζήτημα του ιού, άλλη εκδοχή οδηγεί σε σάητ πιστών κάποιου τρυφηλού ποσαδιστή ― κάποτε τους έκανα συλλογή.
Εξαγγέλθηκαν μέτρα. Καλά έκαναν. Μόνον που είναι πολιτικά μέτρα για το κοινό του Αυτιά και των ανταγωνιστών του. Θα μου πείτε τι να είναι, τίποτε προχώ με δυναμισμό και απόλυση έτσι και έβγαλε το κιχ;
Ένα παράδειγμα. Τα ξενοδοχεία. Η χώρα απέκτησε μια ανεκτή υποδομή και είχε πρόθεση να χτίσει κι άλλα ξενοδοχεία. Μόνο που δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσει η πανδημία, αεροπλάνα δεν πετάνε, συναφή επαγγέλματα δύσκολα θα επιστρέψουν σε μπερεκέτια. Το να πάρουν ξενοδοχοϋπάλληλοι ένα βοήθημα «αρκεί να μη απολυθούν» σημαίνει απλώς μια τάτσι μίτσι κότσι ψευτοκατάσταση. Τι μας εγγυάται πως αυτή τη σεζόν θα υπάρχει κίνηση; Απαντώ: τίποτε. Επομένως, μήπως το 60% των ξενοδοχείων μας πρέπει να το διατηρούμε τζιτζί, πεντακάθαρο και συντηρημένο, μόνο με καθαριότητα και φύλαξη, ώσπου να αρχίσει πάλι να γυρίζει ο τροχός;
Και οι ξενοδοχοϋπάλληλοι να κρατήσουν την οψιόν πως θα επιστρέψουν πάλι εκεί που ξέρουν καλά, αλλά έως τότε, να καθήσει σοβαρά η κυβέρνηση και να τους απασχολήσει σε ένα σωρό κενές δουλειές που δεν γεμίζουν με τίποτε. Εννοώ πως οι άνθρωποι που θα χάσουν τις δουλειές τους, πρέπει να βρούνε άλλες επειγόντως. Αυτήν την πρωτοβουλία, την καταλαβαίνω απόλυτα. Άλλες πρωτοβουλίες, μου μοιάζουν βιαστικά πλακοστρωμένες και σε βροχή γίνονται λούτσα τα μπατζάκια.
Στο μεταξύ, αυτά που ακούω για φάρμακα και σατανικά σχέδια και ξερωγώ κινίνα και «αναστήθηκε ένας ετοιμοθάνατος επειδή του έκανε καρδούλες μια μαραμένη ομορφιά της εποχής Nitro» αφήστε να ωριμάσουν, να γίνουνε σαιξπηρικά, διότι αποκλείεται κοτζαμάν ιός να παραμείνει ανύμνητος, ενώ υμνήθηκαν η μπέμπελη, ο Νικολάκης που «κληρονόμησε μια πέτρα» (του νεφρού) και μπόλικες αϋπνίες «τύπου αδύνατο να κοιμηθώ» (etc, etc).
Για να υπάρξουν λυσιτελή μέτρα, δεν ρωτάς μήτε τους «σχετικούς», μήτε καν τους «ειδικούς». Βλέπεις πού κατρακύλησαν οι τηλεοπτικές διαφημίσεις, πόσο ξέπεσε ακόμη και η ζητιανιά, τι ακριβώς κλέβουν στην χώρα, ποιός βλάξ επιμένει σε στείρα, πανάκριβα προγράμματα για τον Δήμο του, και φυσικά, δεν ακούς κανέναν υπουργό, δεν τον καλείς καν στις εκπομπές σου. Αλλά η εμμονή πως όλα πρέπει να περάσουν από πολιτική διαχείριση, παραμένει η πιο επίμονη εμμονή του ηλίθιου.
